آیین سیاسی عبادی حج مربوط به همه مسلمانان است و بر همه مسلمانان واجب است در صورت استطاعت به حج روند و اعمال مخصوص به آن را در ایام مخصوص به آن، به جا آورند. اما اگر عده‌ای بخواهند با اهداف ضد اسلامی در پی بر هم زدن و ایجاد تشویش در اذهان عمومی کنند، لاجرم باید با ایشان مقابله کرد.
در دوران سلطنت مسعود بن سعید بر مکه عده‌ای از شاگردان ابن‌تیمیه (حدود سی تن) برای تبلیغ آیینی که محمد بن عبدالوهاب به ایشان آموخته بود، رهسپار مکه شدند. از طرفی علمای حرمین شریفین در مورد ظهور این فرقه (وهابیت) و جنایات ایشان در منطقه نجد و تاثیر منفی ایشان در بین عرب‌های بادیه نشین مطالبی را شنیده بودند؛ بنابراین به دستور امیر مکه مناظره‌ای را بین علمای حرمین شریفین و شاگردان محمد بن عبدالوهاب ترتیب دادند. پس از مناظره و هنگامی‌که علمای حرمین شریفین، به عقاید فاسد اینان پی بردند آن را کفرآمیز اعلام کردند و به دستور قاضی شرع، حکم بازداشت و زندانی شدن ایشان صادر شد و البته عده‌ای هم به درعیه گریختند و اجازه انجام اعمال حج به ایشان داده نشد.[1]

پی‌نوشت:

[1]. زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، بی‌تا، بی‌جا، ص29