پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ مسیحیان تلاش می‌کنند تمام بشارت‌های[1] کتاب مقدسشان را، اگر چه هیچ ارتباطی به حضرت عیسی (ع) نداشته باشد، به ایشان تطبیق دهند و برای رسیدن به این هدف، حتی معنای واژه‌ها را عوض می‌کنند. از طرفی دیگر، اگر تمام شواهد و قراین نشان دهند که آن بشارت‌ها مربوط به پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) است آن را رد می‌کنند؛ چرا که در صورت پذیرش آن باید با دین خود خداحافظی کرده، آن را کنار گذاشته و به دین اسلام مشرف شوند.

مسلمانان منکر فضیلت و بزرگی مقام حضرت عیسی (علیه السلام) نیستند و در این موضوع، بسیاری از مواقع حتی از خود مسیحیان نیز جلوتر هستند. آنها نه تنها حضرت مسیح (علیه السلام) و مادرشان حضرت مریم مقدس (سلام الله علیها)، بلکه اجداد طاهرین آنها را از هرگونه پلیدی و زشتی به دور می‌دانند؛ اما معتقدند انبیاء (علیهم السلام) علاوه بر اینکه به آمدن پیامبر بعد از خود، از جمله حضرت عیسی (علیه السلام)، مژده و بشارت‌هایی داده‌اند، بشارت‌‌های زیادی هم به آخرین پیامبر داده اند که همان پیامبر خاتم، حضرت محمد (صلی الله علیه وآله و سلم) است. بدیهی است که آخرین پیامبر، از اهمیت ویژه ای برخوردار و بیشترین بشارت‌‌‌‌‌‌ها مربوط به او باشد که این مطلب را خود مسیحیان نیز قبول دارند.

عالمان مسیحی، با عوض کردن معنای یک واژه در این بند از کتاب مقدسشان: « بنابراین خود خداوند به شما آیتی خواهد داد: اینک باکره حامله شده، پسری خواهد زایید و نام او را عمّانوئیل خواهد خواند»[2]، آن را بشارتی برای حضرت عیسی (علیه السلام) می‌دانند؛ در صورتی‌که اولاً با نگاه کردن به بندهای قبل، متوجه می‌شویم که اصولاً این پیشگویی مربوط به حمله‌ آشوریان به مملکت شمالی اسرائیل است. بندهای قبل از این پیشگویی چنین است: « وقتی‌ به‌ دربار خبر رسید که‌ سوریه‌ و اسرائیل‌ با هم‌ متحد شده‌اند تا با یهودا بجنگند، دل‌ پادشاه‌ یهودا و قوم‌ او از ترس‌ لرزید... سپس خداوند پیام دیگری برای آحاز پادشاه فرستاد: ای آحاز، از من علامتی بخواه تا مطمئن شوی که دشمنانت را شکست خواهم داد».[3] ثانیاً با مراجعه به فرهنگ لغت‌های معتبر زبان عبری، که زبان اصلی کتاب مقدس (عهد عتیق) است، متوجه می‌شویم، آنها واژه‌ הָעַלְמָ֗ה را که به معنای «زن جوان» است، به «زن باکره» تغییر داده‌ تا بتوانند آن را بر مریم مقدس (علیهاسلام) تطبیق دهند.[4]

با این وجود بدیهی است که آنها، بشارت‌های کتاب مقدسشان به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) را نپذیرفته و مصداق آن را شخص دیگری بدانند ولی انسان منصف، خودش را فریب نمی‌دهد و سخن حق را می‌پذیرد. یکی از بشارت‌ها و مژده‌های کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، بشارت «نبی ای مثل تو»ست. در این بشارت، زمانی که تمام اسباط بنی اسرائیل به دور موسی (علیه السلام) جمع شده‌اند، خداوند خطاب به حضرت موسی (علیه السلام) می‌فرماید: «نبی‌ای را برای ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم کرد، و کلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هر آنچه به او امر فرمایم به ایشان خواهد گفت.»[5] خداوند نفرمود: «از میان آنها»، بلکه فرمود: [from  among their brethren.[6 یعنی «از میان برادران آنها». اگر چه، در ترجمه‌های جدیدتر، این عبارت هم مانند خیلی از عبارت‌های دیگر، با زیرکی تمام تفسیر به رأی شده و به گونه‌ای دیگر ترجمه شده است ولی در برخی ترجمه‌ها مثل ترجمه «KJV» بدون تغییر مانده‌است؛ که این خود، یکی دیگر از حربه‌های برخی مسیحیان برای رسیدن به اهدافشان است.

یقیناً حضرت عیسی (علیه السلام) نمی‌تواند مصداق آن پیامبر موعود باشد؛ چرا که ایشان یک یهودی‌زاده و از میان خود بنی‌اسرائیل بودند نه از برادران بنی‌اسرائیل و از طرف دیگر، مصداق واقعی این بشارت، باید یک پیامبری مثل خود حضرت موسی (علیه السلام) باشد؛ ولی چهره‌ای که مسیحیان از حضرت عیسی (علیه السلام) به تصویر می‌کشند، هیچ شباهتی به حضرت موسی (علیه السلام) ندارد. چرا که عیسی (علیه السلام) در نگاه مسیحیان، یک خدای کامل است، در بستر از دنیا نرفت و به صلیب کشیده شد، در میان قوم خود خار و حقیر شد، شمشیر به دست نگرفت تا جهاد کند و بدون کتاب و شریعت آمد، بدون پدر متولد شد، بدون همسر و فرزند بود و حکومت نداشت، ولی پیامبر گرامی خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم)، هم از میان برادران بنی‌اسرائیل، یعنی بنی‌اسماعیل بودند و هم مثل حضرت موسی (علیه السلام)، یک پیامبر بودند و پیروانش او را خدا نمی دانند، در بستر از دنیا رفتند، سید و فرمانده قوم خود بودند، به دستور خداوند جهاد کردند و از دشمنان خدا انتقام گرفتند و همراه با کتاب و شریعت آسمانی مبعوث شدند، از پدر متولد شدند، دارای همسر و فرزند بودند و صاحب حکومت بودند.

پی‌نوشت:

[1]. بشارت به معنی خبر خوش است. مثل بشارت آمدن پیامبر بزرگی در آینده.
[2]. ترجمه‌ قدیم کتاب مقدس، اشعیا 7: 14.
[3]. ترجمه تفسیری کتاب مقدس، 7: 2-11.
[4]. ر.ک: کاشانی, محمد، مسیحیت شناسی تحلیلی، ص 375.
[5]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، تثنیه، 18: 18.
[6]. ترجمه KJV کتاب مقدس، همان.