پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ تبرک جستن به خاک پاک مضجع نبوی و اولیاء بزرگ الهی امری است که از روی فهم و علاقه و محبت قابل توجیه است، و نباید آن را با شبهات و ادله‌ی آلوده و جاهلانه‌ی وهابیت همراه نمود. این نکته در آثار اهل سنت به اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) منتسب است، ولی با این حال، ایشان با آن مخالفت کرده و با ادله واهی مورد شک و شبهه قرار می‌دهند.
سمهودی از ابن عساکر چنین نقل می‌کند که حضرت زهرا (سلام الله علیها) از خاک قبر پیامبر تبرک می‌جستند: «عن علي رضي الله تعالى عنه قال: لما رمس رسول الله صلى الله تعالى عليه وسلم جاءت فاطمة رضي الله تعالى عنها، فوقفت على قبره صلى الله تعالى عليه وسلم، وأخذت قبضة من تراب القبر ووضعت على عينيها وبكت، وأنشأت تقول: ماذا على من شمّ تربة أحمد ... أن لا يشمّ مدى الزمان غواليا صبّت عليّ مصائب لو أنها ... صبّت على الأيام عدن لياليا.[1] ابن عساکر از علی (علیه السلام) نقل می‌کند: بعد از دفن رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، فاطمه (سلام الله علیها) بر بالای قبر پدر ایستاد و مشتی از خاک قبر را برداشته و بر دیدگانش مالید و فرمود: چه مى‌شود آن كس را كه خاك قبر احمد را ببويد و تا زنده است از بویيدن مشك‌هاى گران‌قيمت بى‌نياز شود! مصيبت‌هایى بر من وارد شد، كه اگر به روزهاى روشن فرود مى‌آمد، به شب تار تبديل مى‌گشت.»
مخالفت صریح وهابیت با تبرک به آثار و زیارت‌گاه‌های اهل بیت (علیهم السلام)، مخالف سیره بزرگان صحابه است و روش دیگری را بیان می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. وفاء الوفا، سمهودی، دارلکتب العلمیه، 2006، ج4، ص218.
سایت تخصصی نقد وهابیت