پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در آستانه روزی هستیم که خداوند شرافت انسانی را به‌صورت أتم وأکمل به‌منصه ظهور رساند و أشرف اولاد آدم را به نور نبوت، مفتخر ساخت. بیست و هفتم رجب المرجب، سال‌روز مبعث رسول گرامی اسلام حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) است ایشان در این روز به پیامبری خداوند، مبعوث گشت و از آن پس، آیات الهی را به مردم ابلاغ می‌فرمود.
خداوند به توسط جبرئیل امین کلام وحی را بر قلب پیامبر ارزانی می‌فرمود و ایشان نیز بدون کم و کاست آن را برای مردم بیان می‌نمودند. «قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ.[فصلت/6] بگو: من، بشرى چون شمايم، جز اين‌كه به من وحى مى‌شود كه خداى شما خدايى يگانه است. پس مستقيماً به‌سوى او بشتابيد و از او آمرزش بخواهيد. و واى بر مشركان.»
بنابراین آن‌چه در قرآن کریم به ما رسیده است، همه از جانب خداوند بوده و اوامر آن برای ما مطاع است. از این‌رو فرستادن صلوات بر حضرت خاتم که آیه صریح قرآن بر آن دلالت دارد، از جمله مواردی است که به‌هیچ عنوان نمی‌توان با آن مخالفت کرد و یا این‌که کسی را از انجام آن منصرف و یا منع نمود: «إِنَّ اللَّـهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.[احزاب/56] خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند. اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر او درود فرستيد و به فرمانش به‌خوبى گردن نهيد».
امّا با کمال تعجب، صفحات تاریخ مطلبی را از پایه‌گزار وهابیت بیان نموده، که مایه بسی تأسف و روسیاهی را برای وی و پیروان او را به‌همراه آورده است. ابن عبدالوهاب با وقاحت کامل، اشخاص را از فرستادن درود و سلام بر حضرت رسول منع می‌کرد و در مواردی آن را مجازات می‌نمود.
«و او (محمد بن‌عبدالوهاب) مردم را از صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) نهی کرد و اگر کسی هم صلوات می‌فرستاد، اذیت می‌کرد و از صلوات بر آن حضرت در شب جمعه و بلند صلوات فرستادن بر روی مناره‌ها نیز منع کرد و اگر کسی این عمل را انجام می‌داد، او را اذیت و به‌شدت عقوبت می‌کرد، تا جایی که مردی نابینا که موذن خوش‌صدا و فرد صالحی بود، او را از صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر روی مناره بعد از اذان نهی کرد، ولی به او نرسید و او (بعد از اذان بر روی مناره) بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) صلوات می‌فرستاد، پس دستور به قتل آن موذن را داد و او را کشتند و گفت: به‌درستی که لذت برنده در خانه خطاکاری، (یعنی شخص زناکار در محل فساد و فحشاء)، گناهش کمتر از کسی است که بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر روی مناره صلوات بفرستد .»[1]

پی‌نوشت:

[1]. زینی دحلان، الدرر السنية فی الرد علی الوهابیة، نشر ترکیه 1376، صفحه 108 و 109. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.