پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیان در اعتقادات خود دنبال کسانی می‌روند که در مواردی کاملاً بر خلاف مبانی و تعالیم قرآنی حرکت می‌کنند. یکی از این موارد همان تکفیر صریح نسبت به مسلمانان است[1] که قطعاً با آموزه‌های قرآنی و سنت نبوی در تضاد و تناقض است.
اما مساله تنها به تکفیر ختم نمی‌شود. ایشان به دفعات در کتاب‌ها و سخنرانی‌ها و... هنگامی‌که می‌خواهند مخالفان خود را مورد خطاب قرار دهند، از چارچوب ادب و نزاکتی که زیبنده‌ی یک مسلمان است خارج شده و به گونه‌ای سخن می‌رانند که نه‌تنها مورد تایید قرآن نیست، بلکه درست نقطه‌ی مقابل آن می‌باشد.
به عنوان مثال می‌توان به کلمات و عباراتی اشاره نموده که در کتاب کشف الشبهات محمد بن عبدالوهاب به چشم می‌خورد. او در این کتاب بارها مسلمانان و علمای مسلمان را به الفاظ و عباراتی می‌خواند که هرگز زیبنده‌ی کسی که داعیه‌دار عمل بر طبق قرآن است، نمی‌باشد.
در یکی از این موارد تعبیری دارد که دقیقاً مطابق ادعای ما مبنی بر عمل بر خلاف قرآن است، آن‌جا که می‌گوید: آن کسانی‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با آن‌ها به نزاع و مبارزه پرداخت، به لحاظ عقلی و نیز به لحاظ شرک، از این‌ها (مسلمانان مخالف او) برتر هستند.[2]
در این تعبیر دو اشکال بزرگ به چشم می‌خورد:
اول: همان مساله‌ی تکفیر و تصریح به کفر مسلمانان است که نه‌تنها آن‌ها را مشرک و کافر می‌داند، بلکه مشرکان زمان پیامبر را از ایشان بهتر دانسته و کفر و شرک آن‌ها را خفیف‌تر عنوان می‌کند.[3]
دوم: همان مساله‌ی مورد نظر ماست و آن همان مخالفت با نص قرآنی است که می‌فرماید: «ادْعُ إِلى‏ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتي‏ هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدين.[نحل/125] با فرزانگى و پند دادن نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با مخالفان به طريقى كه نيكوتر است مجادله كن كه پروردگارت كسى را كه از راه او گمراه شده بهتر شناسد و هم او هدايت يافتگان را بهتر شناسد.»
اگر قرآن به این صراحت ما را امر به دعوت با کلامی خوش می‌نماید، پس عمل وهابیان در این‌گونه سخن گفتن با مخالفان خود، مطابق کدام کتاب آسمانی است؟
پس با اندک تاملی در کردار وهابیان می‌توان به مخالفت مرام و مبنای ایشان با قرآن و اسلام راستین پی برد. چگونه کسانی‌که داعیه‌دار اسلام واقعی و توحید ناب هستند، حتی به ظاهر قرآن هم ملتزم نیستند؟

پی‌نوشت:

[1]. تکفیر صریح مسلمین
[2]. محمد بن عبدالوهاب، کشف الشبهات، ص 43، وزارة الشؤون الإسلامية والأوقاف والدعوة والإرشاد، عربستان، 1418.
[3]. مالکی، حسن بن فرحان، داعیا و لیس نبیا، ص 67، ناشر: مرکز دراسات تاریخی، اردن، ۲۰۰۴م.