پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ وهابیت همواره خود را به جای اهل سنت جا زده و معتقدند که در عقائد پیرو مکتب احمد بن حنبل هستند در حالی که تضادها و تناقضات بسیاری میان اعتقادات مذاهب مختلف اهل سنت با وهابیت وجود دارد به گونه‎ای که هرگز نمی‌توان وهابیت را دنباله رو مکتب احمد به حساب آورد. هم‌چنین شباهت‌های وهابیت با خوارج تنها به روحیه خشن و جنگ طلب آنها در ریختن خون مسلمانان بی‌گناه خلاصه نمی‌شود، بلکه میان پیروان این دو فرقه شباهت‌های بسیار دیگری نیز وجود دارد که در این‌جا تنها به برخی از آن‌ها اشاره می‎نماییم.
الف- شباهت در شعار:
شعار خوارج: لا حکم الا لله؛ برگرفته از آیه‌‌شریفه‌ « ان الحکم الا لله.[انعام/۵۷] در حقيقت حكم از آن خداست»، بود وهابیت نیز شعارهایی مانند این‌که فقط خدا را باید خواند؛ شفاعت منحصر برای خداست، توسل به جز خدا شایسته نیست؛ استغاثه تنها باید به سمت خدا باشد و امثال این‌ها سر می‎دهند. که اگر چه ظاهر این سخنان حق است اما از آنها اراده باطل می‎شود.
ب- شباهت در مقدس مآبی:
خوارج مردمانی متعصب و سخت پایبند به ظواهر دین بودند. آن قدر به عبادات جدیت به خرج می‌دادند که جبین‌هایشان سیاه شده بود. آنها فوق العاده از گناه دوری می‌کردند و در ظاهر به انجام عبادات اصرار می ورزیدند، وهابی‌ها نیز مانند خوارج متعصب و سخت پایبند به دین هستند، کاملا ظواهر را رعایت می‌کنند، پارسایی آنها به قدری است که به غلط از بسیاری از ابزار و امکانات جدید روز نیز اجتناب می‌نمایند.
ج: شباهت در اعتقادات فاسد:
خوارج غیر از خود همه مسلمانان را کافر می‌دانستند، معتقد بودند که هر کس گناه کبیره انجام دهد کافر است و خالد در جهنم، وهابی‌ها نیز مسلمانی را که عقیده‌ آنها را نداشته باشد، مشرک دانسته، خون و مالشان را حلال می‌دانند.
د- شباهت در استدلال به ظواهر:
خوارج برای اثبات عقاید فاسد خود به ظواهر آیات و روایات استدلال می‌کردند و چنین می‌پنداشتند که هر گناه کبیره‎ای موجب کفر است، وهابی‌ها نیز برای اثبات ادعاهای فاسد خود به ظواهر استدلال می‌کنند، و با وهم و خیال خویش پنداشته‌اند که یاری خواستن و استغاثه به غیر خدا شرک است.
ه- شباهت در جنگ با سلاطین اسلامی:
خوارج جنگ با سلاطین اسلامی را جایز می‌دانستند، زیرا معتقد بودند این پادشاهان پیشوایان ضلالت و گمراهی‌اند وهابی‌ها هم مانند خوارج جنگ با سلاطین اسلامی را جایز می‌دانند، زیرا معتقدند این پادشاهان پیشوایان ضلالت و گمراهی و یاوران شرک و بدعت می‌باشند.
و- شباهت در روحیه جنگ طلبی:
خوارج از مرگ هراسی نداشتند و همیشه در جنگها پیش‌قدم بودند، چراکه گمان می‌کردند به سوی بهشت می‌روند.
ی- وهابیها نیز اظهار شجاعت می‌نمایند، اقدام به جنگ‌های بسیاری کرده و باکی از مرگ ندارند، چون به خیال خود به بهشت می‌روند.
ز- شباهت در جمود فکری:
خوارج در نهایت جمود فکری و خشک مقدسی بودند. از خرمای در راه افتاده پرهیز می‌کردند و کشتن خوک در بیابان را مصداق فساد در زمین می‌دانستند، اما شکم زنان مسلمان باردار را دریده و فرزندشان را می‌کشتند، دست و پا و سر کودکان و مردان بی‌گناه را زنده زنده می‌بریدند و اطاعت خدا می‌پنداشتند. وهابیها نیز در نهایت جمود و رکود فکری هستند، از سویی درود بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و خاندان پاک و مطهرش را در اذان بدعت و حرام می‌دانند، اما از سوی دیگر مسلمانان را کافر و مشرک می‌دانند و خون و مال آنان را حلال دانسته و هر گاه مسلمانی شفاعتی بخواهد و توسلی بجوید آن هم از کسی که خدا چنین مقامی را برای او قرار داده است، به او حمله کرده و او را می‌کشند.
ح- شباهت در خروج از دین:
پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره خوارج فرموده‌اند: اینان از دین بیرون می‌روند، همانگونه که تیر از کمان بیرون می‌رود.. نظیر همین مطلب را پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره وهابی‌ها فرموده‎اند؛ احمد حنبل، از ابن عمر نقل نموده [1] که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: بارالها شام ما را برای ما با برکت گردان، بعد فرمود یمن را، اصحاب گفتند: نجد ما را، حضرت فرمود: در نجد لغزش‌ها و سختی‌ها و فتنه‌ها بر پا شود و در آنجا تابعان شیطان پدید آیند. شبیه این روایات در بخاری در کتاب فتن از ابن عمر، ترمذی در کتاب مناقب و مسلم در صحیح نقل نموده‌اند.
ط- شباهت در استفاده ابزاری از قرآن:
همانطور که خوارج آیاتی که درباره مشرکین در قرآن بود را به مسلمانان نسبت می‌دادند وهابیون نیز چنین می‌کنند. خلاصة الاقوال نقل می‌کند [2]: بخاری در صحیح خود از عبدالله بن عمر در توصیف خوارج روایت نموده که اینان آیات وارده درباره کفار را به مؤمنین نسبت می‌دادند.
ی- شباهت در شمایل ظاهری:
وهابی‌ها در ظاهر نیز مانند خوارج هستند. خوارج موهای خود را می‌تراشیدند. در کتاب نهایة در لغت«تسبید»‌، حدیثی نقل کرده که در خوارج آشکار است. سپس به تراشیدن سر و مو را از بیخ و بن کندن معنا می‌کند. روایات بسیاری نقل شده در مذمت گروهی که علامت و نشانه‌ آنها سرهای تراشیده است. قراینی دراین روایات است که به قطع و یقین تطبیق بر وهابیها و یا خوارج و یا هر دو می‌شود. مانند کلام پیامبر (صلی الله علیه‌ و آله و سلم): مردانی از امت من که نشانه و علامت آن‌ها سرهای تراشیده است قرآن می‌خوانند ولی از حلقوم آنها تجاوز نمی‌کند، از دین بیرون می‌روند مانند تیر از کمان.
البته موارد دیگری نیز وجود دارد که از مشترکات خوارج با وهابیون است که به جهت اختصار از نقل آنها خودداری می‌نماییم حال با این همه به نظر می‌رسد که عنوان خوارج زمان، بهترین عنوانیست که بر پیروان وهابیت در عصر کنونی صدق می‌نماید.[3]

پی‎نوشت:
[1]. احمد بن حنبل، مسند احمد ۲ /۱۱۸ - الناشر: مؤسسة الرسالة،الطبعة: الأولى، 1421 هـ - 2001 م
[2]. خلاصة الاقوال /۲۳۰، نشر مؤسسة النشر الإسلامي، چاپ اوّل، 1417ق
[3]. برگرفته از کتاب کشف الارتیاب  علامه سید محسن امین-، بي نا، چاپ دوّم، 1382 هـ.ق.