پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از دیرباز، دشمنی وهابیت با اهل‌سنت امری عیان بوده و هست. متاسفانه وهابیت با شیوه‌های مختلف در صدد است که اهل‌سنت را خارج از دایره اسلام بداند و تنها خود را به عنوان حامی اسلام ناب معرفی کند. بجاست که راه‌های مختلف وهابیت در مواجهه با اهل‌سنت بررسی گردد.
یکی از راه‌های مقابله وهابیت با اهل‌سنت، توهین به مذاهب رسمی اهل‌سنت است. وهابیت از سویی با مساوی قرار دادن التزام تقلید با کفر[1] و از سویی دیگر عدم نازل شدن این مذاهب از جانب خداوند[2] در پی مشرک‌ دانستن مقلدین هستند.[3] قنوجی وهابی به این امر تصریح می‌کند و می نویسد: «تقلید مذاهب، شرک است! مقلدان به تقلید مشرکانه صالحان می‌پردازند. نمی‌دانم آن‌ها(مقلدان) روز حساب و کتاب چه عذری دارند و از عذاب و عقاب چگونه نجات می‌یابند».[4] وهابیت با یکی قراردادن اهل‌سنت با مشرکین و کفار[5] و گمراه خواندن تمام علمای اسلام،[6] به دنبال کسب مشروعیت برای جلوه دادن خود به عنوان تنها مروج اسلام هستند.
وهابیت با صراحت تمام، کتب فقهی مذاهب اهل‌سنت را تمسخر می‌کند. ایوبی در این‌باره می‌نویسد: «در مجالسشان کتب فقهی حنفیه را استهزاء می‌کنند، چنان‌که برخی شاهدان دیده‌اند که جماعتی از آن‌ها در محافلی چنین رفتاری داشته‌اند».[7] وهابیان همسو با جریان توهین‌ به ائمه مذاهب اهل‌سنت، نام‌های بزرگان مذاهب را با سادگی یاد می‌کنند. ایوبی بیان می‌دارد: «جای شگفتی است از فرقه وهابیت؛ زمانی که آن‌ها، نام پیشوای اهل‌ اسلام، امام اعظم(ابوحنیفه) و نام امامان سه‌گانه را می‌برند ساده می‌آورند، مثلا می‌گویند ابوحنیفه گفت».[8]
وهابیت برای هموار ساختن مسیر تقدس‌زدایی از امامان اهل‌سنت، در قالبی دلسوزانه یادآور می‌شود که مذاهب اربعه ساخته شده سلاطین است. در کتاب خدا و سنت رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) اثری به نام مذهب وجود ندارد که دلالت کند فرد مسلمان باید به مذهب معینی از مذاهب ملتزم باشند.[9] ابن‌قیم نیز در این‌باره می‌گوید: «مذاهب بدعتی زشت هستند. خدا و رسولش آگاه‌تر است که آن‌ها(ائمه مذاهب) مردم را به اطاعت از خود فراخوانده‌اند. (خدا و رسولش) دورتر از آن است که مردم را به پیروی از عالم معینی ملزم دارند و نیز دورتر از آن است که آن‌ها، مردم را به اطاعت از یکی از مذاهب اربعه مجبور کنند.[10]
وهابیون پس از این‌که با این تندی به مذاهب اهل‌سنت می‌تازند، تقلید از این مذاهب را تحریم می‌کنند. ایوبی می‌گوید که وهابیان تقلید را حرام می‌دانند.[11] مقبل الوادعی نیز تاکید می‌کند که تقلید حرام و بدعت است و در قرون مفضله نبوده است.[12]
چنین مواجهه‌ای میان وهابیت و ائمه اربعه این امر را متذکر می‌شود که وهابیان با تمام قوا در مقابل اهل‌سنت ایستاده‌اند و با هر ترفند و حربه‌ای چه مالی، تطمیع و تهدید در این امر گام برداشته‌اند. به گونه‌ای که متاسفانه امروزه در برخی از کشورها، برادران اهل‌سنت از ترس جان خود، قدرت بیان عقاید خود را ندارند.[13]

پی‌نوشت‌:
[1]. ابن‌تیمیه، احمد، الفتاوی الکبری، تحقیق: حسنین محمد مخلوف، بیروت، دار المعرفه، بی‌تا؛ ج2، ص449.
[2]. وادعی، مقبل، اجابه السائل علی اهم المسائل، قاهره، دار الحرمین، 1420؛ ص317. جواب استفتاء 116.
[3]. بخاری، محمد صدیق، الدین الخالص، بیروت، دار الکتاب العلمیه، بی‌تا؛ ج1، ص140.
[4]. همان، ص140.
[5]. حریف، چهره واقعی محمد بن عبدالوهاب نجدی و مذهب وهابیت، چاپ اول، 1393، بی‌جا؛ ص12.
[6]. همان، ص19.
[7]. ایوبی، محمد عبیدالله، سیف الکندهاری علی عنق السلفی، کویته، پاکستان، محشی الکنوی، مکتبه حنفیه، کانسی رود، بی‌تا؛ ص137.
[8]. همان، ص33.
[9]. وادعی، مقبل، همان، ص317، جواب استفتاء116.
[10]. ابن‌قیم، شمس‌الدین، اعلام الموقعین، تحقیق: طه عبدالرووف، بیروت، دار الجیل، 1973؛ ج4، ص262.
[11]. ایوبی، همان، ص137.
[12]. وادعی، همان، ج1، ص322، جواب شماره162.
[13]. برگرفته از مقاله شیوه‌های وهابیت در مخالفت با اهل‌سنت، قم، موسسه دارالاعلام لمدرسه اهل‌البیت، مجله سراج منیر، ج17، ص71