شهادت به کفر مسلمانان، شرط ورود به فرقه وهابیت

  • 1394/03/27 - 11:28
یکی از بارزترین عملکردهای فرقه وهابیت، کافر دانستن مسلمین است، متهم کردن مسلمانان به کفر و شرک و تکفیر آنان، یکی از خطرناک‌ترین افکاری است که توسط برخی مانند ابن‌تیمیه بنیانگذار فکری و اعتقادی وهابیت، مطرح شده و باعث متشنج شدن جامعه مسلمین و خدشه‌دار شدن عقائد آنان شده است، لذا افراد دیگری مانند محمد بن عبدالوهاب با پیروی از عقاید...

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از بارزترین عملکردهای فرقه وهابیت کافر دانستن مسلمین است، متهم کردن مسلمانان به کفر و شرک و تکفیر آنان، یکی از خطرناک‌ترین افکاری است که توسط برخی مانند ابن‌تیمیه بنیانگذار فکری و اعتقادی وهابیت، مطرح شده و باعث متشنج شدن جامعه مسلمین و خدشه‌دار شدن عقائد آنان شده است، لذا افراد دیگری مانند محمد بن عبدالوهاب با پیروی از عقاید پوچ و سست ابن‌تیمیه شرک مشرکان زمان پیامبر را سبک‌تر و آسان‌تر از شرک مسلمانان عصر حاضر و عقل آنان را نیز سالم‌تر از عقل مسلمانان فعلی می‌دانست، و در توضیح این مطلب می‌گوید: «إن الاولین لا یشرکون ولا یدعون الملائکه ... وأما فی الشدة فیخلصون لله الدعاء.[۱] یعنی مشرکان زمان پیامبر فقط در زمان خوشی و رفاه، ملائکه و ... را صدا می‌کردند و در حال گرفتاری متوجه خداوند یگانه شده و او را خالصانه می‌خواندند، ولی مسلمانان مشرک هم در حال خوشی غیر خدا را می‌خوانند و هم در حال گرفتاری.»

لذا محمد بن عبدالوهاب در این کتاب ـ کشف الشبهات ـ مسلمانان را بیش از بیست و چهار بار مشرک خواند، و بیش از بیست و پنج بار هم کافر، بت‌پرست، منافق، دشمن توحید، اهل باطل، شیاطین، مرتد و ... دانست و شیطان را رهبر و پیشوای مسلمین خواند.[۲] لذا با تفکر افرادی مثل محمد بن عبدالوهاب، تمامی مسلمانان گذشته را کافر و اگر اعمال و آیین فرقه وهابیت را نپذیرند باطل و کافرند، پس خون، جان، مال و ناموس آنان مباح خواهد بود. در عقائد و تفکرات این فرقه آمده است که کسانی که قبل از پذیرش آئین وهابیت، حج واجب انجام داده و قصد پیروی از آئین او را داشتند، به دستور محمد بن عبدالوهاب حج خود را اعاده کنند، کسانی که قصد پیروی این آئین را دارند باید به مشرک و کافر بودن خود و پدر و مادر و خویشاوندان خود و ... شهادت دهند تا اجازه‌ی ورود به آئین وهابیت به آنان داده شود و اگر به مشرک بودن خود اقرار نمی‌کردند، کشته می‌شدند.[۳]

یکی از مفتیان مکه احمد زینی دحلان است و در کتاب خود می‌نویسد: «کان محمد بن عبدالوهاب إذا اتبعه أحدٌ وکان قد حجّ حجه الاسلام، یقول له: حجّ ثانیاً! فإن حجتک الاولی فعلتها و أنت مشرک، فلا تقبل ولا تسقط عنک الفرض... .[۴] یعنی کسانی که قصد تبعیت از محمد بن عبدالوهاب را داشتند، اگر قبلاً حج واجب خود را انجام داده بودند، محمد بن عبدالوهاب به آنان می‌گفت: باید حج خود را اعاده کنید، چرا که آن را در زمانی که مشرک بودید به جا آورده‌اید و مورد قبول خداوند واقع نشده است و تکلیف حج بر عهده شما باقی است و ساقط نشده، هنگامی که افراد قصد ورود به جریان وهابیت را داشتند، (محمد بن عبدالوهاب به آنان) می‌گفت: «یقول له بعد الشهادتین: اشهد علی نفسک انک کنت کافراً و علی والدیک انهما ماتا کافرین.[5] بعد از شهادتین باید به کافر بودن خود قبل از قبول وهابیت اقرار کنید و شهادت دهید که والدین ما نیز کافر بودند و با حالت کفر از دنیا رفته‌اند.»

سپس اسامی تعدادی از علما و بزرگان گذشته را نیز می‌شمرند، و از اینان می‌خواستند تا به کافر بودن آنان نیز شهادت دهند، اگر حاضر به چنین شهادتی می‌شدند، ورود آنان به فرقه وهابیت را می‌پذیرفتند و در غیر این صورت آنان را می‌کشتند.

احمد زینی دحلان در همین کتاب (الدرر السنّیة...) به نقل از خود محمد بن عبدالوهاب می‌نویسد: «کان یصرح بتکفیر الامه مذ ستمائه سنه و یکفر من لایتبعه و یسمیهم المشرکین و یستحل دمائهم و اموالهم.[6] مسلمانان را از زمان خود تا ۶۰۰ سال قبل را کافر می‌دانست و تمام کسانی را که از او تبعیت نمی‌کردند را تکفیر کرد و آنان را مشرک نامید، و خون و اموالشان را مباح دانست.» لذا این تفکرات باعث گردید که در عصر کنونی شیعیان و اهل‌سنت و حتی ادیان دیگر الهی از خشونت و ستم این فرقه در امان نمانند،‌ پس هر جا که قتل و غارت و ویرانگری باشد، خصوصاً در خاورمیانه فعلی همه نشأت گرفته از تفکرات تند و افراطی این فرقه به اصطلاح مسلمان می‌باشد، که به عقیده تمام علمای اسلام از تمام فرق و مذاهب، اینان مسلمان نیستند، بلکه اینان در حقیقت عروسک گردانان کفار و جاهلان به دین اسلام هستند، که توسط دشمنان دیگری مانند: آمریکا و اسرائیل و ... تمام فجایع را انجام می‌دهند، تا دشمنان اصلی اسلام در گوشه‌ای آسوده بنشینند و نظاره‌گر جنگ و خونریزی و اختلاف میان مسلمانان باشند.

پی‌نوشت:

[۱]. کشف الشبهات، محمد بن عبدالوهاب، وزارة الشئوون الاسلامیه و الاوقاف و الدعوه و الارشاد، عربستان سعودی، چاپ اول، (۱۴۱۸ ه.ق)، ص ۲۸.
[۲]. همان، ص ۵۶ الی ۹۳.
[۳]. کشف الارتیاب...، محمد محسن امین حسینی عاملی، المجمع العالمی لاهل البیت ، قم ،ایران، (۱۴۳۲ ه.ق)،ص ۱۴۸.
[۴]. الدرر السنیة فی الرد علی الوهابیه، احمد زینی دحلان شافعی، انتشارات مکتبه الاحباب، دمشق، سوریه، بی تا، ص ۳۱ و ۳۲.
[۵]. همان، ص 31.
[6]. همان، ص32.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.