قريب به اتفاق فقهاء تعداد نجاسات را يازده و برخي دوازده مورد اعلام كرده اند، از جملة آنها كه همه بالاتفاق آنرا ذكر كرده اند نجاست كافر است، كافر يعني كسيكه منكر خدا باشد و يا براي خداوند متعال شريك قائل باشد. و يا اينكه رسالت حضرت خاتم الانبياء محمد بن عبدالله ـ صلي الله عليه و آله ـ را قبول نداشته باشد و نيز به كسي كافر مي گويند كه ضروري دين يعني، چيزي را مثل نماز و روزه كه همة مسلمانان آنرا جزء دين اسلام مي دانند منكر شود. فقهاء در اين زمينه به آية شريفة «انما المشركون نجسٌ» و روايات متعدد ديگري، از جمله اين روايت كه از امام صادق ـ عليه‎ السلام ـ نقل شده است «من نصب ديناً غير دين المومنين(دين اسلام) فهو مشرك»استناد مي كنند. و از فروعاتي كه براي اين مسئله ذكر كرده اند اين است كه تمام بدن كافر حتي مو و ناخن و رطوبتهاي او نجس است.

 حال كه روشن شد چه كساني در فقه اسلام و شيعه نجس مي باشند به كنكاش در آثار بهائيان مي پردازيم .
علی محمد باب و حسینعلی نوری در کتب خود ادعای الوهیت کرده اند لذا برای الله شریک قائل شده اند ؛که این خود موجب شرک است. بهائیان دین اسلام را منسوخ می دانند و منکر خاتمیت حضرت محمد-صلی الله علیه و آله -شده اند و این خود تنها انکار ضروریات دین است بلکه انکار اصل دین مبین اسلام است . و همچنین روایات زیادی در مورد امام زمان عجل الله آمده که آن حضرت را دقیقا توصیف کرده و اینکه ایشان فرزند حسن بن علی علیه السلام امام یازدهم شیعیان است اما بهائیان منکر وجود همچین شخصی هستند و علی محمد باب را امام دوازدهم ما شیعیان می دانند.
با بیان این توصیفات از بهائیان روشن می شود که آنان کافر نسبت به دین اسلام هستند و برای مسلمانان با بقیه نجاسات هیچ فرقی ندارند ،حتی خوردن باقی مانده غذای آنان هم حرام است و هیچ راهی برای پاک کردن آنان جز قبول اسلام وجود ندارد.