وهابیون ادعا می‌کنند هیچ یک از سلف به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله توسل نکرده‌اند و این امر بدعت و حرام است؛ در پاسخ گفته می‌شود: در روایت صحیحی، نقل شده که پس از رحلت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در مدینه، قحطی و خشکسالی پدید آمد؛ به عایشه، شکایت بردند. وی به آنان گفت، کنار قبر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بروید و حائل میان آسمان و قبر حضرت را بردارید». چنان بارانی بارید که گیاهان روییده، دام‌ها چاق شده و دنبه گوسفندان از کثرت چربی، شکاف برداشت.

وهابیان در بسیاری از مسائل با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقاید و عملکرد متناقض دارند؛ از جمله آن، برخورد آنان با دستاوردهای تمدن جدید است. اندیشه وهابیت بدون انعطاف، مخالف با عقل، با تأکید بر نقل‌گرایی بوده و مخالفت آن با پیشرفت‌های علمی و تکنولوژی، باعث شد که این تفکر به مرور جایگاه خود را از دست دهد. نسل جدید وهابیت انعطاف‌پذیر گشته و معتقدند چون تمام اختراعات در قرآن به طور آشکار نیامده، اگر با قرآن ناسازگار نباشد، می‌توان آن را مجاز دانست و بدعت به شمار نمی‌رود.

وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقایدی متناقض دارند؛ ازجمله آن عقاید، اعتقاد به وجوب انهدام قبور و ساختمان‌ها بر روی قبر است. آنان با اصرار زیاد، قبرستان‌های مکه و مدینه و آثار به جای مانده از صدر اسلام را نابود کردند؛ ولی قبر امامان اهل‌سنت و بزرگان خود و نیز آثار یهودیان را تخریب نکردند.

وهابیت برای مشرک خواندن مسلمانانی که به اولیاء متوسل شده و از آنان طلب شفاعت می‌کنند، از برخی آیات استفاده کرده و می‌گویند این عمل شبیه کار مشرکین است که خداوند آن را توصیف کرده است؛ در حالی که با توجه به آیات دیگر تفاوت‌های بسیاری می‌توان بین این دو گروه برشمرد که نسبت شرک به این مسلمانان، ناحق و بی‌انصافی است.

محمد بن عبدالوهاب، عمل مسلمین را به کفار تشبیه می‌کند و می‌گوید در بسیاری از شهرها، مکان‌هایی موجود است که چیزی را در آن بت قرار داده و عبادت می‌کنند؛ در حالی که می‌تواند آن مثال‌ها را به مقام ابراهیم در مسجدالحرام تشبیه کند و مسلمین را مشرک نخواند.

محمد بن عبدالوهاب مدعی است که هر چه اجماع است، باید تبعیت شود و در مسائل غیر اجماعی مؤاخذه صحیح نیست؛ اما مهم‌ترین عقیده‌اش (که تکفیر مسلمانان را در بر دارد) را از دو مقدمه به دست آورده که مقدمه اول آن اجماعی نبوده و مقدمه دوم اجماعی و ضروری است. از این دو مقدمه، نتیجه اجماعی به دست نمی‌آید، ولی او مسلمین را ملزم به تبعیت از آن می‌کند.