پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله‌ی عبادات و مسائلی که انسان به واسطه‌ی آن می‌تواند به قرب الی الله دست یابد، مساله‌ی نذر است. یعنی برای انجام کاری نیت کند که اگر این کار انجام شد، این عمل را انجام می‌دهم، مثلاً دو رکعت نماز می‌خوانم، یا مثلاً این گوسفند را در راه خدا قربانی می‌کنم.
در مورد اصل نذر هیچ‌کس در میان مسلمانان، حتی وهابیان منکر آن نیست. اما اشکال آن‌جاست که وهابیان می‌گویند نذر چون عبادت است، تنها باید برای خدا صورت گیرد، لذا نباید برای غیر خدا نذر کرد.[1] یعنی نباید بگوییم این پول، نذر فلان پیامبر الهی یا فلان ولی خدا.[2] در حالی‌که این اشتباه فاحش، تنها در عدم درک صحیح و واقعی این مساله رخ داده است. آن‌چه در این‌جا اتفاق می‌افتد، در واقع باز هم نذری است، که برای خدا انجام می‌شود، منتهی ثواب آن برای این شخص، ولی یا نبی خدا، اختصاص می‌یابد.[3] اما متاسفانه وهابیان از درک چنین مساله‌ی ساده‌ای هم عاجزند.
البته باید دانست، علاوه بر این مطلبی که بیان شد، ما به صراحت در میان متون خود اهل سنت، احادیثی داریم که مجوز چنین کاری را برای ما صادر کرده است. مثل حدیثی که در سنن ابی داوود آمده است، به این عنوان که سعد بن عباده به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کرد: مادرم از دنیا رفته است و من کدام صدقه را از طرف او بپردازم، که از بقیه افضل و بالاتر باشد؟ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در پاسخ به ایشان فرمودند: آب. لذا سعد بن عباده، چاهی حفر کرد و آن را از طرف مادرش صدقه داد، و گفت: «این برای مادر سعد.»[4]
این عبارت درست شبیه همان تعبیری است که ما هنگام نذر بیان می‌کنیم، که مثلاً این قربانی برای امام حسین (علیه السلام) یا این قربانی برای پیامبر (صلی الله علیه و آله).
حال آیا برای مادر سعد، می‌توان نذر کرد، اما برای پیامبر (صلی الله علیه و آله) نمی‌توان؟

پی‌نوشت:

[1]. نذر برای غیر خدا، شرک یا کار پسندیده؟
[2]. آیا نذر برای امام حسین (ع) حرام است؟
[3]. بررسی مسأله نذر و نیاز از دیدگاه عقل و شرع.
[4]. ابوداود سجستاني، سليمان بن اشعث، سنن أبي داود، تحقيق: محمد محيي الدين عبد الحميد، ج2، ص130، ح 1681،  المكتبة العصرية، بيروت، بي تا.