پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بخاری در صحیحش از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت کرده است که «قال رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ كُفْرٌ.[1] دشنام به مسلمان موجب فسق، و کشتن مسلمان باعث کفر است.»
اما اکنون ببینید ابن‌تیمیه ناصبی، چگونه دشمنی و عداوتش را به مقام والای امیرالمؤمنین اظهار می‌کند. او بین قاتل امام علی (علیه السلام) و عثمان تفاوت گذاشته‌ و در رابطه با قاتلین عثمان می‌نویسد: «فإنه لم يقتله إلا طائفة قليلة باغية ظالمة.[2] كسانی‌كه او را كشتند، جز گروهی سركش و ظالم نبودند.» و در جای ديگر نيز می‌نویسد: «وأما الساعون في قتله فكلهم مخطئون بل ظالمون باغون معتدون.[3] كسانی‌كه در راه كشتن او تلاش كردند، همگی در اشتباه بوده و ظالم، سركش و تجاوزكار بودند!»
اما در مورد قاتل امیر المؤمنین علی (علیه السلام) می‌گوید: «والذي قتل عليّاً كان يصلّي ويصوم ويقرأ القرآن، وقتله معتقداً أنّ اللّه ورسوله يحب قتل عليّ، وفعل ذلك محبة للّه ورسوله في زعمه، وإن كان في ذلك ضالاً مبتدعاً.[4] كسی‌كه علی را كشت، نماز می‌خواند، روزه می‌گرفت، قرآن می‌خواند و او را با اين اعتقاد كشت كه خدا و رسول، كشتن علی را دوست می‌دارند، و به گمان خويش، اين كار را در راه محبت خدا و رسولش انجام داد! اگر چه در اين كار، گمراه و بدعت‌گذار بود!» و در جای ديگر می‌نويسد: «قتله واحد منهم وهو عبدالرحمن بن ملجم المرادي مع كونه كان من أعبد الناس وأهل العلم.[5] علی را يكی از خوارج كشت، كه نام او عبدالرحمن‌ بن ملجم مرادی بود، با اين‌همه او از عابدترين مردم زمان و از اهل علم بود!»
این در حالی است که روزی پیامبر (صلی الله علیه و آله) از علی (عليه‌السلام) پرسید: چه كسی شقی‌ترين امت‌های اولين است؟ حضرت در پاسخ فرمود: كسی‌كه ناقه صالح را پی كرد. پیامبر فرمود: راست گفتی. سپس از حضرت علی (علیه السلام) پرسید: چه كسی شقی‌ترين امت‌های آخرين است؟ حضرت علی (علیه السلام) فرمود: ای رسول خدا! آگاه نيستم. آن حضرت فرمودند: كسی‌كه به تو ضربه خواهد زد، و با دست به پيشانی آن حضرت، اشاره كرد.»[6]
اکنون باید از ابن تیمیه و پیروان او پرسید چه‌طور ممكن است، كسی را كه رسول خدا «أشقى الناس» معرفی كرده و او را مانند كشنده ناقه صالح می‌داند، عابد، زاهد، عالم معرفی کرده، ولی كسانی را كه با عثمان مخالفت كردند و او را كشتند، یاغی، سرکش، ظالم دانست!؟

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري، صحيح البخاري،دار النشر: دار ابن كثير, اليمامة، بيروت،1987،الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا، ج 5، ص 2247، ش 5697، بَاب ما يُنْهَى من السِّبَابِ وَاللَّعْنِ.
[2]. ابن تیمیه، منهاج السنة النبوية، دار النشر: مؤسسة قرطبة،1406، الطبعة: الأولى، تحقيق: د. محمد رشاد سالم، ج6، ص296.
[3]. همان، ج 6،ص 297.
[4]. همان، ج1، ص153.
[5]. همان، ج5، ص47.
[6]. «قال له يوما من أشقى الأولين قال الذي عقر الناقة يا رسول الله قال صدقت قال فمن أشقى الآخرين؟ قال لا علم لي يا رسول الله قال: الذي يضربك على هذه وأشار صلى الله عليه وسلم إلى يافوخه». ابن حجر الهيثمي، الصواعق المحرقة على أهل الرفض والضلال والزندقة، دار النشر: مؤسسة الرسالة، لبنان،1417هـ - 1997م، الطبعة: الأولى، تحقيق: عبد الرحمن بن عبد الله التركي، كامل محمد الخراط، ج 2،ص 362.

نویسنده: مجتبی محیطی