پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عقیده‌ی فرقه‌ی ضاله‌ی وهابیت، در مواضعی آن‌قدر بر خلاف امور واقع و مسلم است، که انسان از این همه غفلت متحیر می‌شود. گویی ایشان، چشم بر واقعیات اطراف خود، بسته‌اند و نمی‌خواهند چیزی از آن را ببینند. این دقیقاً برخلاف مواردی است که کسی به یک حقیقت، دست نیافته باشد و آن را انکار کند. لذا اگر به این فرد، واقعیت نشان داده شود، می‌پذیرد. اما در مورد وهابیت، انکارشان در اموری چون توسل به ارواح اولیاء[1] و ثمراتی که از این کار نصیب دیگران می‌شود، به‌قدری مخالف واقع است، که گویی انسان به‌خاطر این‌که چشمان خود را بسته، خورشید را در نیمه‌ی روز انکار کند.
مواردی که از توسل به ارواح اولیاء، که از عوام و حتی بزرگان اهل سنت و از آن بالاتر، صحابه و تابعین، سر زده است و نتایجی که از این امور حاصل ایشان شده، به‌قدری مکرر و متواتر است که انکار آن، شبیه به همان انکار خورشید است.
کتب اهل سنت پر است از این موارد، مثلاً ابن حبان از فقهای بزرگ شافعی است که می‌گوید: زمانی که در طوس بودم، من قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام) را بارها زیارت کردم، و هر وقت سختی و شدتی به من روی می‌آورد، به زیارت قبر ایشان می‌رفتم و دعاء می‌کردم و آن مشکل برطرف می‌شد. جالب این است که ایشان می‌گوید: من این کار را بارها تجربه کرده‌ام.[2]
اکنون باید پرسید این آقایان وهابی که به‌دروغ شعار اسلام‌خواهی، سر داده‌اند، آیا این واقعیات را در این کتب و آثار نمی‌بینند، یا این‌که چشمان خود را به این واقعیت روشن و مبرهن بسته‌اند؟ هر چند انکار آفتاب، تنها منکر خود را رسوا می‌کند و بس.

پی‌نوشت:

[1]. استمداد از ارواح اوليا.
[2]. ابن حبان دارمي، محمّد بن حبان (م 354)، الثقات، ج 8، ص 457، دائرة المعارف العثمانية، حيدر آباد، دكن، هند، چاپ اوّل، 1393ق.