پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیان تا حد زیادی افکار و عقاید خود را از ابن تیمیه می‌گیرند.[1] به عبارت‌دیگر ایشان پیرو محمد بن عبدالوهابی هستند که در کتبش بازگو کننده‌ی افکار و اعتقادات ابن تیمیه است. ایشان بدون تفکر به این‌که آیا آن‌چه از ابن تیمیه به ایشان رسیده، صحیح است یا خیر، آن را چیزی شبیه به وحی مُنزل دانسته، به‌تبعیت از این افکار پرداخته و با تعصب خاصی از این مبانی دفاع می‌کنند.
اما نظر بسیاری از علمای بزرگ، چه کسانی‌که معاصر او بودند و چه کسانی‌که سال‌های بعد می‌زیسته‌اند، درباره‌ی این افکار و اعتقادات چیزی دیگری است.[2]
جدای از القابی که دیگران به ابن تیمیه نسبت داده و او را تا مرز کفر پیش برده‌اند، برخی این افکار را به خرافه بیشتر شبیه دانسته‌اند تا مبانی اعتقادی. به دیگر سخن، زمانی که کسی به کلامی معتقد می‌شود که هیچ سابقه‌ای در میان علمای قبل از او نداشته و هیچ پشتوانه‌ی محکمی در شرع برای آن نیست، خود به خود این عمل به یک اعتقاد واهی و خرافه نزدیک‌تر می‌شود.
از این میان، ابن حجر هیتمی که از بزرگان اهل سنت شافعی است، می‌گوید از جمله خرافات ابن تیمیه که هیچ عالمی قبل از او بدان معتقد نبوده و اتفاقاً ابن تیمیه به‌خاطر چنین اعتقاداتی در بین مسلمانان مورد سرزش واقع شده است، این است که او اموری چون استغاثه و توسل به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را انکار نموده.  در حالی‌که هرگز چنین فتوایی صحیح نیست. بلکه توسل به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) امری پسندیده و نیکوست[3] چه قبل از خلقت ایشان، چه در دوران حیات و چه پس از وفاتشان.[4]
حال آیا کسانی‌که خود را وامدار عقاید ابن تیمیه می‌دانند، نباید از خود سوال کنند که منشأ و ریشه‌ی این خرافاتی که او به اسم دین وارد آیین اسلام کرده است از کجا آمده و چرا کسی تا قبل از او به این مسائل معتقد نشده است؟
آیا با این تفاصیل لقب شیخ الخرافات بیشتر برازنده‌ی او نیست؟

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه شیخ الاسلام وهابیت.
[2]. اجماع بر گمراهی ابن تیمیه.
[3]. توسل در روایات اسلامی.
[4] هیتثمی، احمد بن حجر، الجوهر المنظم فی زیاره قبر الشریف النبوی المکرم ص، ص 148، مکتبه المدبولی، قاهره، چاپ اول، 2000م.