پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیروان وهابیت که دستشان برای خلافت ابوبکر از دلیل خالی است؛ از این رو برای اثبات خلافت ابوبکر به نامه 6 نهج‌البلاغه استناد کرده‌اند که در آن امیرمؤمنان فرموده: «إنّه بایعنی القوم الّذین بایعوا أبا بکر و عمر و عثمان علی ما بایعوهم علیه فلم یکن للشّاهد أن یختار و للغائب أن یردّ و إنّما الشّوری للمهاجرین و الأنصار فإن اجتمعوا علی رجل و سمّوه إماما کان ذلک لله رضا فإن خرج عن أمرهم خارج بطعن أو بدعة ردّوه إلی ما خرج منه فإن أبی قاتلوه علی اتّباعه غیر سبیل المؤمنین وولاه الله ما تولّی[1] همانا کسانی با من، بیعت کرده‌اند که با همان شرایط با ابوبکر، عمر و عثمان، بیعت نمودند، پس آن که در بیعت حضور داشت، نمی‌تواند خلیفه‌ای دیگر برگزیند و آن که غایب است نمی‌تواند بیعت مردم را نپذیرد، همانا شورای مسلمانان، از آن مهاجرین و انصار است، پس اگر بر امامت کسی گرد آمدند و او را امام خود خواندند، خشنودی خدا هم در آن است. حال اگر کسی کار آنان را نکوهش کند یا بدعتی پدید آورد، او را به جایگاه بیعت قانونی باز می‌گردانند، اگر سر باز زد با او پیکار می‌کنند؛ زیرا که به راه مسلمانان درنیامده، خدا هم او را در گمراهیش وامی‌گذارد.» بر این اساس می‌گویند بیعت و رضایت مهاجرین و انصار به خلافت ابوبکر نشانه رضایت خدا از خلافت اوست بر خلاف آنچه شیعه ادّعا می‌کند که خلافت غصب گردیده وگرنه چگونه خداوند بر چنین امری رضایت می‌داد؟ همچنین می‌گویند در این نامه آمده علی ـ کرّم الله وجهه ـ به مقام و فضیلت همه مهاجرین و انصار تصریح کرده و این مطابق با اعتقاد اهل‌سنت و جماعت در «عدالت همه صحابه» است.
پاسخ:
پرسش از ما، پاسخ از آنها؛ اگر بیعتی بود و با رضایت مهاجرین و انصار بود، پس خشم حضرت زهرا (علیها السّلام) نسبت به ابوبکر تا پایان حیات خویش چه بود؟[2] آیا خشم حضرت زهرا (علیها السّلام) بر ابوبکر و بیعت نکردن امیرمؤمنان (علیه السّلام) با وی، دلیل عدم مشروعیت خلافت ابوبکر نیست؟ مگر نه این است که امیرمؤمنان (علیه السّلام) بنا به نقل بخاری و مسلم تا مدت 6 ماه از بیعت با ابوبکر خودداری نمود.؟[3] اگر امیرمؤمنان (علیه السّلام) با بیعت مهاجرین و انصار موافق بود چرا حتّی پس از شهادت حضرت زهرا (علیها السّلام) ابوبکر و عمر را خبر نکرد تا در مراسم تشییع و تدفین و نماز همسرش حاضر گردند؟[4] مگر نه این که آقای ابن حزم از علمای بزرگ مورد قبول وهّابیت می‌گوید: لعنت خداوند بر اجماعی که علی (علیه السّلام) و همراهانش در آن نباشند.[5] مگر بنی‌هاشم به تبعیت از امیرمؤمنان (علیه السّلام) از بیعت با ابوبکر خودداری نکردند؟[6] مگر زبیر از شخصیت‌های برجسته صحابه نبود که با ابوبکر بیعت نکرد و گفت: شمشیرم را غلاف نمی‌کنم تا زمانی که مردم با علی (علیه السّلام) بیعت کنند و عمر دستور داد شمشیرش را بگیرند و او را سنگباران کنند؟[7] مگر بخاری در کتاب خود از عمر بن خطّاب نقل نکرده: هنگامی که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از دنیا رفت، گروهی از انصار همچون علی (علیه السّلام) و زبیر، با ما مخالفت کردند؟[8]
مگر گروهی از ارادتمندان و یاران خاصّ امیرمؤمنان (علیه السّلام) همچون سلمان فارسی، عمار یاسر، مقداد بن اسود، بلال حبشی، ابوذر غفاری، حجر بن عدی، عباس بن عبد المطلب، ابن عباس، و برخی دیگر از صحابه از بیعت با ابوبکر خودداری نکردند؟ گروهی از بیعت با ابوبکر اجتناب ورزیدند از جمله: علی (علیه السّلام)، بنی‌هاشم، زبیر بن عوام، خالد بن سعید بن عاص و سعد بن عباده انصاری.[9] و یا یعقوبی نقل می‌کند: «گروهی از مهاجرین و انصار از بیعت کردن با ابوبکر سر باز زده و به علی بن ابی طالب (علیه السّلام) روآوردند؛ از جمله: عباس بن عبد المطلب، فضل بن عباس، زبیر بن عوام بن عاص، خالد بن سعید، مقداد بن عمرو، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، عمار بن یاسر، براء بن عازب و أبی بن کعب.»[10] همچنین مگر گروهی از علمای مورد قبول وهابیت نقل نکرده‌اند که شخصی از شهاب‌‎الدین زهری پرسید آیا درست است که علی (علیه السّلام) 6 ماه با ابوبکر بیعت نکرد؟ او در پاسخ گفت: آری، نه او و نه هیچ‌یک از بنی‌هاشم.[11]

پی‌نوشت:
[1]. نهج‌البلاغة، نامه ۶.
[2]. «فغضبت فاطمة بنت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فهجرت أبابکر فلم تزل مهاجرته حتّی توفّیت.» صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 3، ص 1126.
[3]. «و عاشت بعد النبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم) ستّة أشهر... و لم یکن یبایع تلک الأشهر... .» صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 4، ص 1549.
[4]. «فوجدت فاطمة علی أبی بکر فی ذلک فهجرته، فلم تکلّمه حتّی توفّیت، و عاشت بعد النّبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم) ستّة أشهر... و لم یکن یبایع تلک الأشهر.» صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 4، ص 1549.
[5]. «و لعنة الله علی کلّ إجماع یخرج عنه علیّ بن أبی طالب و من بحضرته من الصّحابة.» المحلی، ابن حزم مظاهری، دار الآفاق الجدیدة، بیروت، ج 9، ص 345.
[6]. «فقال رجل للزّهری: فلم یبایعه علیّ ستة أشهر؟ قال: لا، و لا أحد من بنی هاشم.» مصنّف عبد الرزاق، صنعانی، بیروت، ج 5، ص 472.
[7]. «و قال الزّبیر لا أغمد سیفا حتّی یبایع علیّ فقال عمر: خذوا سیفه واضربوا به الحجر.» الکامل التاریخ، شیبانی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 2، ص 189.
[8]. «حین توفّی الله نبیّه (صلی الله علیه و آله و سلم) أنّ الأنصار خالفونا واجتمعوا بأسرهم فی سقیفة بنی ساعدة و خالف عنّا علیّ و الزّبیر و من معهما.» صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 6، ص 2505.
[9]. «و تخلّف عن بیعته: علیّ، و بنوهاشم، و الزّبیر بن العوام، و خالد بن سعید بن العاص، و سعد بن عبادة الأنصاری.» أسد الغابة فی معرفة الصحابة، إبن الأثیر جرزی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 3، ص 339.
[10]. «و تخلّف عن بیعة أبی بکر قوم من المهاجرین و الأنصار، و مالوا مع علی بن أبی طالب، منهم: العبّاس بن عبد المطّلب، و الفضل بن العبّاس، و الزبیر بن العوام بن العاص، و خالد بن سعید، و المقداد بن عمرو، و سلمان الفارسی، و أبو ذرّ الغفاری، و عمّار بن یاسر، و البراء بن عازب، و أبی بن کعب.» تاریخ یعقوبی، یعقوبی، دار صادر، بیروت، ج 2، ص 124.
[11]. «فقال رجل للزّهری فلم یبایعه علیّ ستّة أشهر قال لا و لا أحد من بنی هاشم.» المصنّف، صنعانی، المکتب الإسلامی، بیروت، ج 5، ص 472.