درویش: پس بفرمایید «إنَّ اللَّهَ خَلَقَ آدَمَ عَلى صُورَتِهِ» یعنى چه؟
آقاى فاضل: محمّد بن مسلم گفت: از امام باقر(علیه السلام) تفسیر این روایت را پرسیدم، حضرت فرمود: صورت آدم عبارت است از صورتى که خداوند از عدم به وجود آورد و بر سایر مخلوقات برترى داد. ازاین رو آن را به خود نسبت داده است.
چنانکه کعبه و روح را به خود نسبت داده و فرموده «بیتى» و درباره انسان فرموده: (وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِى)(1) بارى صدها آیه و روایت نظیر اینها مشابهت خالق و مخلوق را نفى کرده و روایت مزبور که ممکن است دستاویز برخى اهل بدعت قرار گیرد بویى از مشابهت خالق و مخلوق نمى دهد، پس آنان که صورت قطب را در عبادات به عنوان تجلّیگاه حق در نظر مى گیرند و از شاهراه حق پرستى به پرتگاه صورت پرستى سقوط کرده اند گناهشان این است که نخواسته اند از قرآن و روایت به حقیقت راه یابند و «چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند».
* * *
(1). سوره حجر، آیه 29 (توحید صدوق).