گلپايگاني در دنباله ي استشهاد به آيه يوم يقوم الروح مي گويد: «و كذلك در سوره ي (ق) فرموده است و استمع يوم ينادي المناد من مكان قريب يوم يسمعون الصيحة بالحق ذلك يوم الخروج خداوند تبارك و تعالي به حضرت رسول مي فرمايد گوش دار و مترصد باش روزي را كه منادي امر ندا مي فرمايد از مكاني نزديك روزي كه مي شنوند صيحه و ندا را به حق و راستي آن روز است روز خروج. (تا اينكه پس از ذكر سه آيه ي ديگر كه ما دو تاي آن را قبلا آورده و جواب گفته ايم و آيه سوم آنها را بعد از اين نقل نموده و جواب خواهيم گفت مي گويد): و خلاصة القول از اين قبيل آيات كريمه در قرآن مجيد بسيار است كه در كل از ظهور بعد به اين الفاظ عاليه و عبارات رفيعه تعبير شده كه كل صريح است بر مراتب علو و سمو و رفعت و جلالت ظهور و اعظميت آن از ظهورات سابقه و امور ماضيه.»
گلپايگاني در مقاله اولي كتاب فرائدش براي تعيين محل ارتفاع نداي ظهور ثاني يعني ميرزاي بهاء به همين آيه استشهاد نموده است كه ما در جلد اول آن را نقل نموده و جواب گفتيم.
و اينك براي شارعيت او نيز به آيه ي مزبوره استشهاد مي نمايد به اينكه آيه اخبار از ظهور موعود است و چون از او به الفاظ عاليه و عبارات رفيعه تعبير شده صريح است بر مراتب علو و سمو و رفعت و جلالت و اعظميت آن از ظهورات سابقه و امور ماضيه، پس صريح است بر اينكه مقام اين ظهور عظيم شارعيت است نه تابعيت.
جواب استدلال گلپايگاني
سخن ما راجع به اخبار آيه از ظهور موعود در جلد اول اين كتاب صفحات 127 و 128 و 129 گذشت. و اينك مي گوئيم: به فرض اينكه مراد آيه اخبار از ظهور موعود باشد آيا مفاد آيه ي شريفه جز اين است كه مي فرمايد: گوش بده كه روزي (يا روزي را كه) از مكان نزديكي منادي ندا كند. روزي كه مردم حقا (به تحقيق و راستي) مي شنوند صيحه را، آن روز روز خروج است.
و در اين كلام آيا جز اخبار قطعي به نداي منادي در روزي و تأكيد اينكه مردم صحيه را خواهند شنيد و آن روز روز خروج است امر ديگري هم هست؟!
پس اين كلام چه صراحتي دارد بر اينكه مرتبه و مقام اين منادي و اين ندا اعظم و ارفع از انبياء سابق و خاتم الانبياء و صداي آنان است تا چه رسد كه گفته شود صريح است بر اينكه مقام او مقام شارعيت و صاحب شريعت جديدي است نه تابع شريعت اسلام.