كلام گذشته ي هر يك از اين دو مبلغ بهائي داراي دو جنبه است: جنبه نفي و انكار - جنبه دعوي و اثبات.
يعني قائم موعود عليه السلام را كه شيعه و مسلمين با مشخصات و خصوصيات و اوصاف خاصه اي اعتقاد دارند (او را فرزند بلافصل امام حسن عليه السلام و داراي عمر و غيبت طويل و مجدد و محيي همان شريعت اسلام - نه اينكه ناسخ آن شريعت باشد - و و... مي دانند) انكار مي كنند و مي گويند دليل صحيح و حجتي بر آن نيست.
و مدعي هستند كه آيات و اخبار و احاديث دلالت دارد بر اين كه قائم موعود آورنده شريعتي است غير از شريعت اسلام و كتابي غير از قرآن مجيد و سنا جوان و و... (به شرحي كه در ضمن نقل استدلالهايشان در جلد اول اين كتاب و در اين جلد معلوم مي شود انشاء الله تعالي) تا به زعم خودشان بر سيد باب منطبق آيد نه حجة بن الحسن عليه السلام كه شيعه به او اعتقاد دارند.
و ما در اين جلد كتاب خود قبلا اعتقاد شيعه را درباره ي قائم موعود عليه السلام و سپس براي نمونه بالغ بر دويست مدرك تفصيلا و اشارتا ذكر مي نمائيم و واضح است كه ذكر آنها جواب جنبه ي نفي كلام اين دو مبلغ بهائي نيز داده شده و معلوم مي شود كه سخن آنها منفي بافي براي اضلال جهال و عوام بوده است و بعدا به ذكر سخنان و ادله ي آقايان مبلغين در جنبه اثباتي كلامشان و جواب آنها (غير آنچه را كه در جلد اول كتاب خود آورده و جواب گفتيم) مي پردازيم تا به خوبي معلوم شود (انشاء الله تعالي) كه آن نيز صرف ادعاي بدون حجت و دليل صحيح مي باشد.