مي گوئيم: در اين حديث كه بزعم گلپايگاني به موضع ارتفاع نداي نقطه ي اولي سيد باب و موضع ارتفاع نداي جمال اقدس ابهي ميرزاي بهاء اشاره شده و به اقرار خود گلپايگاني حديث مزبور صريحا دلالت مي نمايد بر اينكه موقع و مكان ارتفاع ندا، اين دو مقام مقدس يكي بيت الله الحرام در مكه ي معظمه و ديگري بيت المقدس مي گردد.
چه شد با اينكه مقر و موضع ميرزاي بهاء ايام دعوتش بدوا شهر ادرنه و سپس عكاء بود در حديث نام اين دو مكان اصلا برده نشد و بيت المقدس را كه شهر ديگري مي باشد ياد نمودند؟
آيا امام صادق عليه السلام اسم ادرنه و عكاء را بلد نبودند و يا اشتباه نمودند و به جاي آنها بيت المقدس را ياد نمودند و يا عمدا خواستند مسلمانان را به اشتباه و گمراهي اندازند؟
و آيا راستي از مكه ي معظمه هم صداي سيد باب به دعوت مرتفع گشت؟
حقيقت امر اين است كه گلپايگاني هر چه بيشتر دست و پا كرده و خود را به اين در و آن در زده و خواسته براي جلب رضايت اربابانش بر دعاوي ايشان بيشتر دليل بتراشد و گرد آورد حق متعال او را به قلم خودش نزد اهل بصيرت و انصاف بيشتر رسوا و مفتضح فرموده است.
تا اينجا جميع ادله ي فصل دوم احتجاجات جناب گلپايگاني تمام شد و چنانچه خوانندگان محترم دقت و تأمل فرموده و به ديده ي انصاف نگريسته باشند البته
تصديق فرموده اند از بين همه ي روايات و آيات و كلماتي كه گلپايگاني به آنها تمسك نموده حتي يكي هم براي مدعاي او دلالتش صحيح و مفيد نبوده بلكه روي هم رفته دلالت آنها صددرصد به ضرر و رسوائي او و به بطلان و بي پايگي دعاوي او تمام شده است.
آري حق متعال و قادر علي الاطلاق عز شأنه باطل را اين چنين ضايع و حجتش را نابود مي سازد و له الحمد علي هدايته.