اعتقادات
سیاست اصلی بنی‌امیه و در رأس آنان معاویه، محو و نابودی اسلام محمدی از جامعه اسلامی و دفن نام و آثار پیامبر اکرم بود. پس از معاویه در راستای همین سیاست، حجاج بن یوسف ثقفی سعی داشت نام و آثار پیامبر اکرم را از بین ببرد از باب نمونه: حجاج بن یوسف پیامبر اکرم و قبر آن حضرت را مشتی چوب و استخوان پوسیده خوانده است.
سیاست اصلی بنی‌امیه و در رأس آنان معاویه، محو و نابودی اسلام محمدی از جامعه اسلامی و دفن نام و آثار پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بود. که متاسفانه همین تفکر امویان در اسلام ستیزی و دشمنی با پیامبر (صلی الله علهی و آله و سلم)، در آثار و عملکرد ابن‌تیمیه حرّانی و محمد بن عبدالوهاب کاملا مشهود است.
کسانی که برای خداوند جا و مکان فرض می‌کنند در واقع ذات کبریایی او را خوب نشناخته و یا غافل مانده‌اند. خداوند محصور در چیزی نیست و تمام چیزها را باید از آفریده‌های خداوند دانست.
با اینکه شیعیان به وحدانیت خداوند و رسالت پیامبر گرامی اسلام شهادت می‌دهند و مسلمان هستند اما وهابی‌ها صراحتا حکم به کفر شیعیان می دهند و ریختن خون شیعیان را حلال می‌دانند.
رفتار و برخورد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) با برگزاری مراسم عزاداری، حزن و اندوه آن حضرت از وقوع برخی حوادث، ابراز تألم از تلخی و ناگواری حوادث آینده، گریه آن حضرت در مرگ عده‌ای و سفارش به برگزاری مجالس عزا نه تنها مشروعیت عزاداری که وهابیان با آن مخالفند را اثبات می‌کند، بلکه استحباب و رجحان آن را نیز ثابت می‌کند.
یکی از موضوعات و مسائل اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله نذر است. وهابیان معتقدند نذر کردن پول، روغن، شمع و حیوان برای صاحبان قبور و مشاهد مشرفه حرام است. این در حالی که با مراجعه به تاریخ نمونه‌های متعددی از نذرهای مسلمانان برای انبیا الهی، اولیا، عالمان و صالحان برمی‌خوریم که نشان می‌دهد این عمل امری رایج بوده است
رفتار و برخورد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) با برگزاری مراسم عزاداری، حزن و اندوه آن حضرت از وقوع برخی حوادث، ابراز تألم از تلخی و ناگواری حوادث آینده، گریه آن حضرت در مرگ عده‌ای و سفارش به برگزاری مجالس عزا نه تنها مشروعیت عزاداری که وهابیان با آن مخالفند را اثبات می‌کند، بلکه استحباب و رجحان آن را نیز ثابت می‌کند.
یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «سوگواری و عزاداری» است. وهابیان هر چند با استناد به گریه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مرگ فرزندش ابراهیم، اصل گریه کردن بر اموات و اشک ریختن در غم فراق عزیزان را پذیرفته‌اند؛ اما برگزاری مراسم عزاداری و سوگواری را بدعت می‌دانند.
وهابیان هر چند اصل گریه کردن بر اموات و اشک ریختن در غم فراق عزیزان را پذیرفته‌اند؛ اما برگزاری مراسم عزاداری را بدعت می‌دانند. این در حالی است که ابن کثیر با اشاره به گریه و عزاداری مردم در مرگ ابن‌تیمیه می‌نویسد: صدای گریه و ناله مردم در مرگ ابن‌تیمیه بلند بود. اهالی روستاهای دمشق در تشییع جنازه ابن‌تیمیه حاضر شده بودند.
یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «سوگواری و عزاداری» است. وهابیان هر چند با استناد به گریه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مرگ فرزندش ابراهیم، اصل گریه کردن بر اموات و اشک ریختن در غم فراق عزیزان را پذیرفته‌اند؛ اما برگزاری مراسم عزاداری و سوگواری را بدعت می‌دانند.
وهابیت با رهاسازی میمون‌های دست آموز در اطراف غار حرا، در صدد هستند محل و عبادت‌گاه آخرین فرستاده خدا را از نظرها بیندازند و حال آنکه آن مکان به جهت اولین مکان نزول وحی در زمان حیات پیامبر اسلام دارای ارزش و اهمیت خاص است.
اعتقادات باید از مسیر درست آن به باورهای دینی تبدیل گردد وگرنه از ناحیه‌ای دیگر باعث ضربه به اعتقادات خواهد شد. مثال آن روایت جعلی در مورد ارزش روز عرفه است که به جسمانیت خداوند ختم شده است.
خداوندی که همواره باید در آسمان دنیا باشد تا پاسی از شب را در هر نیمکره زمین باشد قطعا نمی‌تواند هر شب از جایی به آسمان دنیا بیاید و این دلیلی است بر بطلان بعضی احادیث و روایات ساختگی که به پیامبر نسبت می‌دهند.
اعتقاد به جسمانیت خداوند موضوعی است که بدون در نظر گرفتن پیامدهای منفی آن از سوی بعضی فرقه هایی که خود را منسوب به اسلام می‌دانند نشر می‌شود.