امام صادق
دین شناسی و آموزش ارکان آن و دفاع از مبانی پروردگار عالم، یکی از مهمترین وظایف مسلمانان است. امروزه و در زمان ما برای رسیدن به این توفیق الهی با ورود به حوزه علمیه، آن مقامات الهی کسب خواهد شد. از منظر اهل بیت (ع) علمای دین کسانی هستند که از تسخیر قلوب مردم توسط شیطان و عفریت‌های او جلوگیری می‌کنند.
یکی از شبهاتی که آتئیست‌ها مطرح می‌کنند خرید و فروش زنان کرد و مشرک توسط مسلمانان است. آنان با استناد به روایت امام صادق (ع) می‌گویند شیعیان قائل به خرید و فروش آن زنان هستند و در حقیقت این روایت، همانند کار داعش با نوامیس کرد و ایزدی در عراق است.
شیعیان معتقد‍‌ند که انبیای الهی از جانب خداوند متعال صاحب عصمت بوده‌اند. اما گاهی از بعضی انبیای الهی، ترک اولی سرزده است. وهابیون با استناد به اصول کافی، از امام صادق (ع) نقل می‌کنند که ایشان معتقد به کفر حضرت آدم (ع) بوده‌اند. با بررسی در آیات قرآن مشخص می‌شود کفر حضرت آدم در این روایت، کفران نعمات الهی بوده است که به معنای کفر اعتقادی و ایمانی نیست.
وجه تمایز بین خاندان رسالت (علیهم‌السلام)، با مدعیان دروغین امامت و خلافت بعد از نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در چندین صفت بارز، مشخص است و هر کدام از آن صفات، ادله احتجاج شیعه است.
بدعت و تحریف‌هایی که توسط بنی‌امیه صورت گرفت، سبب شد تا چهره‌ی اسلام و ماهیت دین را تغییر دهد. امام صادق (علیه‌السلام) در یک جهاد علمی، با تربیت شاگردان فراوان که هر کدام آنان از علمای اعلام و دانشمندان مطرح بودند، اصل دین را در جامعه اسلامی ترویج دادند.
امام صادق (علیه‌السلام) را می‌توان بهترین شاخصۀ تقریب مذاهب اسلامی در شـیعه به شمار آورد که به لحاظ ارتباط فکری و فرهنگی کامل و ممتاز خود با فرقه‌های اهل سنت، بسیار مورد تأیید و توجه آنان بوده است.
ششمین حجت خدا و رئیس مذهب تشیع، امام صادق (علیه‌السلام) شخصیتی آسمانی هستند که علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز به علم بی‌نظیر ایشان اذعان کرده‌اند. صادق آل محمد (علیه‌السلام) با معرفی رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و بیان ویژگی‌های شخصیت آسمانی ایشان، سبب آن شدند تا چهره واقعی خاتم الانبیا به عالمیان نمایان گردد و جلوی تحریفات در دین گرفته شود.
امام صادق (علیه‌السلام) ششمین حجت خدا بر امت اسلامی و رئیس مذهب تشیع، دوران سراسر با برکت خود را در ترویج تعالیم ناب اسلام و تربیت شاگردانی که هر کدام از آنان چهره‌های مشهور و دانشمندان فرزانه‌ی دوران بودند، سپری کردند. اما مشهورترین اثری که از امام جعفر بن محمد (علیهماالسلام) به یادگار مانده، تبیین علم امام و شرح آن است.
دشمنان مکتب تشیع با ترویج این شبهه که گریه و عزاداری از رسومات جاهلیت است، سعی دارند عزاداری برای امام حسین را رسمی جاهلی قلمداد کنند و چنین القا کنند که اهل بیت عزاداری نمی‌کردند. این در حالی است که امام صادق نه تنها عزاداری کرده و در عزای جدش گریه می‌کرد، بلکه دیگران را نیز توصیه به عزاداری و گریه می‌کرد.
ابن روزبهان از علمای اهل سنت در توصیف امام صادق (علیه السلام) می‌نویسد: پروردگارا! درود فرست بر امام ششم. او که به خدا تقرب یافته بود، در اعمال خیر سبقت گرفته بود، ادب یافته و موافق با پیامبر بود. فریادرس ضعیفان هنگام حوادث و بلیات بود. حجت خداوند نزد هر زندیق و منافق، آگاه بر رازهای غیب با تعلیم خدای خالق.
امام صادق (علیه السلام) به اعتراف بزرگان اهل تسنن، برترین عالم در زمان خود بوده، و ابوحنیفه در مناظره‌ای که با ایشان داشتند، به حقیقت این مسأله پی برد؛ فلذا همیشه می‌گفت که فقیه‌تر از جعفر بن محمد (علیه‌السلام) ندیدم.
در میان اهل بیت پیامبر، دو امام معصوم، امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) توانستند در فرصتی که در زمان حیاتشان، توسط خلفای غاصب و حکومت ظالم به‌وجود آمده بود، بهره کافی ببرند و شاگردانی تربیت کنند، که کسی را یارای مقاومت در برابر مناظرات و مباحثات علمی در برابر آنان نبود.
در میان اهل بیت، امام صادق (علیه‌السلام) جزء کسانی بود که شاگردانی را تربیت کرد که هر یک خود مدافع مهم برای اهل بیت بودند و تمام مردمی که طالب کسب علوم اهل بیت بودند از راه دور و نزدیک رنج سفر از اقصی نقاط مختلف اسلامی را به جان می‌خریدند و عازم شهر مدینه می‌شدند.
حضرت امام صادق (علیه السلام) از سلاله پاک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از شجره امام علی و فاطمه زهرا (علیهما السلام) است ، او کسی است که علوم اهل‌بیت را در اوج خفقان دوران خلافت اموی و عباسی همراه با پدر بزرگوارشان گسترش دادند و مذاهب گوناگون اسلامی به فضل و علم این دو بزرگوار معترفند.