اما محمد بن عبدالوهاب با تشبیه دعوت خود به دعوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) کسانی را که از اهالی منطقه درعیه به وی ایمان می‌آوردند را «انصار» و کسانی را که از خارج از منطقه درعیه ایمان می‌آوردند، «مهاجرین» نامید.

وهابیت اطلاق کلمه «مفتی اعظم» را برای خودشان جایز می‌دانند، ولی اطلاق کلمه «سیدنا محمد» را برای پیامبر (ص) جایز نمی‌دانند!

پیروان محمد بن عبدالوهاب (وهابی‌ها) زایرین قبر پیامبر را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند، تا جایی که برای گروهی از زائرین، ابتدا محاسن و ریش ایشان را تراشیدند و سپس به عنوان تشهیر و از بین بردن آبرو، آنان را وارونه بر مرکب‌هایشان سوار کردند و با همین حالت روانه شهر خود نمودند.

یکی از کسانیکه همه مسلمانان را، بدون استثنا، تکفیر می‌کرد، محمد بن عبدالوهاب بود؛ او به این اتهام که مسلمانان متوسل به پیامبر می‌شوند و بر قبور اولیای خود گنبد و بارگاه می‌سازند و از اولیا طلب شفاعت می‌کنند، آنان را تکفیر می‌کرد، او که عقایدش در حقیقت همان عقاید ابن‌تیمیه بود بسیاری از علمای اهل‌سنت به مخالفت با وی پرداختند.

یکی از کسانیکه همه مسلمانان را، بدون استثنا، تکفیر می‌کرد، محمد بن عبدالوهاب بود؛ او به این اتهام که مسلمانان متوسل به پیامبر می‌شوند و بر قبور اولیای خود گنبد و بارگاه می‌سازند و از اولیا طلب شفاعت می‌کنند، آنان را تکفیر می‌کرد، او که عقایدش در حقیقت همان عقاید ابن‌تیمیه بود، بسیاری از علمای اهل‌سنت به مخالفت با وی پرداختند.

از کسانیکه در طول چند قرن، مورد توجه خاص وهابیان قرار گرفته و برای او ارزش فراوانی از نظر علمی قائلند، ابن‌تیمیه است. او کسی است که افکار وهابیان از او سرچشمه می‌گیرد. وهابیان برای او کنگره‌های علمی گرفته و کتاب‌هایی در مدح و منزلت و شخصیت علمیش تألیف کرده‌اند، و برخی عالمان اهل سنت نیز بر علیه او مواضع تندی گرفته‌اند.