«قرآنیون» قرآن را یگانه منبع تشریع دین می‌دانند و مرجعیت دینی سنّت را به کلی منکرند و معتقدند که اين کتاب آسمانی (قرآن) تنها منبع تشریع است؛ در مقابل این ادعا یاید گفت که روایات زیادی وجود دارد که سنت را در کنار قرآن، به عنوان منبع پاسخگویی به پرسش‌های دینی نام برده است.

یکی از جریان‌های حدیثی معاصر اهل سنت که در فضای تحولات فکری و فرهنگی دنیای جدید، در میان طبقات تحصیل کرده نفوذ کرده است، جریان اهل قرآن یا قرآنیون اهل سنت است که با قرآن‌بسندگی در دین و نفی حجیت سنت، سعی در انکار جایگاه سنت در شناخت دین را دارد. در مقابل می‌توان گفت این اعتقاد، یک برداشت شخصی و ذوقی است که هیچ مبنایی ندارد.

برقعی از بزرگان قرآنیون می‌گوید: «نباید با بهانه تأویل قرآن، آیات متشابه، عدم تفسیر به رأی و آیات متعارض در قرآن، مردم را از رجوع به قرآن بازداشت.» آیاتی که قرآن را "بیان للناس"، "هدی للناس" معرفی کرده، نشان از روشن بودن قرآن و بی‌نیازی آن به حدیث است. مشکل برقعی این است که فقط آیاتی که به نفع نظر اوست می‌آورد و آیاتی را که روشنی را در سینه اهل بیت (ع) دانسته لحاظ نمی‌کند.

فرقه قرآنیون جریانی است که قرآن را یگانه منبع تشریع دین می‌داند و مرجعیت سنّت را نسبت به معارف دینی، به کلی منکر است و قرآن را مبیّن و مفسر خویش می‌دانند؛ در نقد این اعتقاد می‌توان گفت: درست است که قرآن مبیّن و مفسّر خويش است، ولی در بسیاری از موارد و در توضیح احکام و داستان‌ها، رجوع به روایات لازم، بلکه واجب است.

"قرآنیون" معتقدند قرآن تنها وحی الهی است و سنت، اجتهادات و برداشت‌های شخصی پیامبر (ص) است و لزومی به تبعیت و توجه به آن نیست. در حالی که خداوند پیامبر (ص) را اسوه می‌داند و در تبعیت، به جهت خاصی از سنت اشاره نشده که بیانگر آن است که همه رفتارهای پیامبر(ص) در همه ابعاد زندگی ایشان تبعیتش لازم است.

یکی از مفاهیم مورد اعتقاد شیعه که "شریعت سنگلجی" آن را مردود و کفر می‌شمارد، واسطه قرار دادن اهل بیت (ع) و حاجت خواهی از آنان در زمینه دنیوی و اخروی است. درحالی که توسل، یکی از اعتقادات مهم مسلمانان است که ریشه در قرآن و روایات صحیح اهل‌بیت (ع) دارد.