پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشوایان مسلک بهائیت، بر خلاف اعتقاد ادیان الهی به مسئله‌ی قیامت و رستاخیز، به تأویل و انکار ماهیت این حقیقت بزرگ و مسلّم اقدام کرده‌اند. همچنان که اشراق خاوری (از مبلّغان بهائیت)، در بحث مفصلی با عنوان "علائم قیامت موهوم که خود تعقل نموده‌اند" نوشته است: «اینک حسب‌الوعده شرحی را درباره‌ی معتقدات ملل و طوایف و پیروان ادیان از قبیل یهود و مسیحیان و مسلمین، از سنی و شیعه، و عقائد حکما و فلاسفه و محققین و عرفا و متصوفه و بزرگان متکلمین اسلام و غیرهم می‌نگارم و این جمله برای مزید اطلاع یاران الهی است که ببینند سایر طوایف و اقوام چه عقایدی درباره‌ی قیامت موهوم که خود تعقل نموده‌اند، ابراز کرده‌اند».[1]
اما به راستی اگر این اعتقاد مسلّم ادیان الهی توهم است، چرا در بهائیت، برهان عقلی غیرقابل خدشه‌ای بر آن اقامه نمی‌شود و تنها به ردّ بی‌اساس آن بسنده می‌شود؟! حال آن‌که خدای تعالی در موارد متعددی، ضرورت معاد را بدیهی شمرده و تردید عدّه‌ای درباره‌ی قیامت را ناشی از ظن و گمان بی‌دلیل آنان دانسته است؛ همچنان که در کتاب آسمانی قرآن می‌خوانیم:
«وَ قالُوا ما هِيَ إِلاَّ حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما يُهْلِکُنا إِلاَّ الدَّهْرُ وَ ما لَهُمْ بِذلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَظُنُّونَ (24)؛ قُلِ اللَّهُ يُحْييکُمْ ثُمَّ يُميتُکُمْ ثُمَّ يَجْمَعُکُمْ إِلي‏ يَوْمِ الْقِيامَةِ لا رَيْبَ فيهِ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (26) [جاثیه/26 و24]؛ آن‌ها گفتند: چیزی جز همین زندگی دنیای ما در کار نیست گروهی از ما می‌میرند و گروهی جای آن‌ها را می‌گیرند و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمی‌کند! آنان به این سخن که می‌گویند علمی ندارند، بلکه تنها حدس می‌زنند (و گمانی بی‌پایه دارند)؛ بگو: خداوند شما را زنده می‌کند، سپس می‌میراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست گردآوری می‌کند ولی بیشتر مردم نمی‌دانند».[2]

پی‌نوشت:
[1]. عبدالحمید اشراق خاوری، قاموس ایقان، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ج 2، ص 1024.
[2]. همچنین در آیاتی از سوره‌های مبارکه‌ی: انعام/29؛ مؤمنون/37؛ قصص/39؛ تغابن/7-3؛ انشقاق/14؛ به این موضوع اشاره شده است.