پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امروز برخی را می‌بینیم که در آتش نفرت و کینه‌ از اقوام ایرانی می‌دمند. دم از کورش و زرتشت و نژاد آریایی می‌زنند اما با توهین به عرب‌ها و تُرک‌ها و دیگر مردمان این سرزمین به خوش‌رقصی برای صهینیسم مشغولند. از جمله بهانه‌های این جماعت نادان، برای فحش دادن به قوم عرب‌ این است که 1400 سال پیش، آنان به ایران حمله کردند و حکومت ساسانی را به زیر کشیدند! پس جا دارد در پاسخ به این سخنان بگوییم:

- اینکه مسلمین ایران را فتح کردند خود نشان می‌دهد حکومت ساسانی و دین زرتشتی از پشتوانه مردمی تُهی شده بود. مسلمین یک دهم ساسانیان هم نیروی نظامی و تسلیحات نداشتند. اما چه شد که پیروز شدند؟ به این خاطر که ساسانیان و موبدان زرتشتی آنقدر به مردم ایران ستم کردند و مردم چنان از آنان بیزار و متنفر بودند که اکثر جامعه ایرانی حاضر به دفاع از حاکمیت ساسانی نشدند. از همین روی اکثر نواحی ایران در زمان خلفای راشدین با صلح فتح شد و برخی هم با جنگ... باید دانست که اگر اکثر ایرانیان از حاکمیت ساسانی و دین زرتشتی دفاع می‌کردند، معادلات به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.

- در اوستا (کتاب مقدس زرتشتیان) می‌خوانیم که اهورامزدا به زرتشت امر می‌کند که زرتشتیان باید به ایزدِ تیر (تیشتر) نیاز تقدیم کرده؛ او را نیایش و برایش گوسفندی قربانی کنند.[1] در ادامه می‌گوید کسی نباید از اراده ایزد تخطی کند. اگر کسی از او نافرمانی کند، او نیز به نشان مجازات و عذاب، چاره و درمان را برمی‌گیرد. آن وقت است که سیلاب‌ها جاری و دشمنان به ایران حمله می‌کنند. و آن هنگام، سرزمین‌های ایرانی در هم شکسته خواهد شد.[2] اکنون رو به این جماعتِ همیشه فحاش می‌گوییم: ما با مسلمانی مردم ایران نه تنها مشکلی نداریم، بلکه اسلام را دین برتر می‌دانیم و به آن رضایت داریم و آن را نعمتی برای ایران می‌دانیم. اما باستانگرایان و موبدان زرتشتی... کسی را سرزنش نکنند. بلکه باید خود و "خدای خود" را ملامت کنند! این موبدان زرتشتی بودند که دست خود را به ظلم و ستم آلوده کردند. این مردم زرتشتی بودند که از تعالیم خدای خود سرپیچیدند. پس سخن اَوِستا جاری شد. ایزدِ تیر، که طبق اوستا در فرّ و شکوه و قدرت و اراده، با اهورامزدا همراه و همگام است، چاره و درمان را از ایران دور کرد و این چنین -به تعبیر اوستا و به زعم موبدان زرتشتی- سرزمین‌های ایران در هم شکسته شدند. آنچه شد محصول زشت کرداری موبدان و نتیجه اراده‌ی خدای آنان بود.
                                   
پی‌نوشت:
[1]. اوستا، تیر یَشت، بند 57-58.
[2]. اوستا، تیر یَشت، بند 60-61 ؛ همچنین بنگرید به: اوستا، به گزارش جلیل دوستخواه، تهران: نشر مروارید، 1391، ج 1، ص 343.