پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغان بهائی مقصود از دمیدن دو نفخه‌ی صور، در آیه‌ی 68 سوره‌ی زمر را پیشوایان بابی و بهائی خود دانستند.[1] همچنان که در آیه‌ی مبارکه، چنین آمده است: «وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَىٰ فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ [زمر/68]؛ و در صور دمیده می‌شود، پس همه کسانی که در آسمان‌ها و زمینند می‌میرند، مگر کسانی که خدا بخواهد؛ سپس بار دیگر در «صور» دمیده می‌شود، ناگهان همگی به پا می‌خیزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند».
اما در پاسخ به این ادعای مبلّغان بهائی می‌بایست گفت:
اولاً: همان‌گونه که از ظاهر آیه پیداست، این آیه تصریح به حوادث قیامتِ موعود ادیان الهی دارد. یعنی طبق صریح این آیه، پایان عمر دنیا و آغاز رستاخیز، از طریق نفخه است. از این نفخه در قرآن، با تعابیری نظیر: "النَّاقُورِ" (شیپور)، "الْقَارِعَةُ" (كوبنده)، "الصَّاخَّةُ" (صداى هول‌انگیز) و گاهى نیز با تعبیر "صیحة" آمده است.[2] یعنی همان قیامتی که با تأکید و تصریح بی‌شمارش در اسلام، توسط سرکردگان فرقه‌ی بهائیت انکار شده است.[3]
ثانیاً: مبلّغان بهائی در حالی به خود اجازه‌ی تأویل بی‌دلیل محکمات آیات الهی قرآن را می‌دهند که پیامبرخوانده‌ی آنان دستور داده است: «از جمله وصایای حتمیه و نصایح صریحه اسم اعظم (یعنی بهاء)، این است که ابواب تأویل را مسدود نمایید و به صریح کتاب، یعنی به معنی لغوی مصطلح قوم تمسک جویید».[4]
ثالثاً: مبلّغان بهائی توضیح نداده‌اند که چگونه این آیه قابل تطبیق بر پیشوایانشان است؟! مثلاً اینکه وقتی علی‌محمد شیرازی ادعای خود را مطرح کرد، تمام مردم دنیا مُردند و پس از مطرح شدن ادعای نبوت حسینعلی نوری همگی زنده شدند؟! آیا هیچ عقل سلیمی این خزعبلات مبلّغان بهائی را خواهد پذیرفت؟!

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از کانال‌های تلگرامی تبلیغی بهائیت.
​[2]. قرآن کریم: سوره‌ی مبارکه‌ی مدّثر، آیه‌ی: 8، سوره‌ی مبارکه‌ی قارعه، آیه‌ی: 1، سوره‌ی مبارکه‌ی عبس، آیه‌ی 33، سوره‌ی مبارکه‌ی یس، آیه‌ی 53.
[3]. ر.ک: حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه خطی، کاتب: حرف الزاء، ربیع الأول، ص 338.
[4]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنیجنه حدود و احکام، نسخه الکترونیکی، ص 340 ـ 341.