در زمان صدر اسلام معمولا افراد از آیین‌ها و مذاهب دیگر به دایره اسلام می‌گرویدند و در جرگه مسلمانان در می‌آمدند. اما متاسفانه همه آنها در دین‌وری خود آنچنان که باید و شاید ثابت قدم نبودند و گاه می‌شد قبل از آن‌که به تصفیه کامل از عقاید گذشته خود پالایش شوند به نقل احادیث روی می‌آوردند و در این میان افکار و عقاید برجای مانده از دین سابق را که هنوز در ذهن داشتند، نیز در قالب نقل روایات به جامعه اسلامی تزریق می‌کردند.
نمونه آن «کعب الاحبار» از تازه مسلمانان یَمنی است که ذهبی بزرگ‌ترین عالم رجالی اهل‌سنت در مورد او می‌گوید: «کعب الاحبار ... دانشمند یهودی مذهبی بود که پس از وفات پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و در دوران حکومت عمر بن خطاب از یمن به مدینه آمد و مسلمان شد و از اسرائیلیات خود برای صحابه نقل روایت کرد» [1]

پی‌نوشت:

[1]. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، موسسه الرساله، بیروت1413، ج3، ص490