پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بر اساس آن‌چه نویسندگان بهائی و غیربهائی نگاشته‌اند، علی‌محمد شیرازی، از سنّ شش تا هشت سالگی در مدرسه‌ی «قهوه اولیاء» شیراز، در درس شیخ عابد از شاگردان شیخ‌احمد احسائی حضور یافت. از این‌رو بدیهی است که شالوده‌ی تفکرات و عقاید او با وجود استادِ شیخی مسلک، پایه‌گذاری شود. همین امر موجب سفر او در سنّ بیست سالگی به کربلا و شاگردی او در محضر سیدکاظم رشتی گشت.[گنجینه حدود و احکام، ص 393]
فاضل مازندرانی از مبلّغان برجسته‌ی بهائیت، در خصوص شاگردی علی‌محمد شیرازی نزد کاظم رشتی، که زمینه‌ساز شکل‌گیری ادعاهای بعدی او را فراهم ساخت؛ می‌گوید: «در محضر سید رشتی مسائل عرفانی و تفسیر و تأویل احادیث و آیات از طریق اثنی‌عشری و عرفان‌های مربوط به شیخ احسائی را بسیار شنیدند... چنانچه از آثارشان مستفاد می‌گردد، در مطالب و مآرب شیخ و سید، بیش از همه‌ی امور دیگر وارد شدند و به آن مکتب نزدیک‌تر بودند».[اسرارالآثار، ج 1، ص 193] آری؛ بدون شک، تمجید بابیان و بهائیان از پایه‌گذاران شیخیه (شیخ احمد احسائی و کاظم رشتی، در کنار توهین‌های مکررشان به علمای شیعه)، خود سندی بر پایه‌گذاری بابیه بر اصول مکتب شیخی و الگوگیری از آن دارد.

پی‌نوشت:
اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، فصل سوم از باب 64، ص 393.
فاضل مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، ج 1، حرف الف، ص 193.