پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بزرگان و کشیش های مسیحی، همیشه از محبت در دین خود می‌گویند، و دین خود را ازهر گونه خشونت و تنبیه مبرا می‌دانند! اما این سخنان حربه‌ای است تا بتوانند طرفدار جمع کنند، و خود را  در ظاهر، خوب جلوه دهند و به قولی عوام فریبی کنند، زیرا این سخنان اصلا با کتاب مقدس همخوانی ندارد! مثلا به این آیه توجه کنید: «از طفل خود تادیب را باز مدار که اگر او را با چوب بزنی نخواهد مرد، پس او را با چوب بزن!»[کتاب مقدس، ترجمهِ‌ی قدیم، امثال، 23: 13-14] بحث در این نیست که چرا این نوع تنبیهات در کتاب مقدس آمده است، اصلا دینی کامل است که هم محبت داشته باشد و هم مجازات و تنبیه! بحث در این است که چرا کشیشان و علمای مسیحی فقط از محبت دین خود می‌گویند، و اصلا توجهی به این آیات ندارند! دینی که فقط و فقط از محبت صحبت می‌کند چگونه به خود اجازه می‌دهد که طفل یا حتی جوانی را بزند؟ مگر نباید از شیوه مهر و محبت استفاده کرد؟!