پایگاه  جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در تعالیم بودا آن‌چه اهمیت دارد، راه و روش عملی است و آن‌چه غیر از آن باشد از دیدگاه او مخالف عقل سلیم است. بودا می‌گوید: «من از چه  چیز سخن گفته‌ام، من درباره‌ی بدبختی و نیاز سخن گفته‌ام، درباره‌ی فرجام نکبت گفتگو کرده‌ام و نیز درباره‌ی ایمانی که به فقر و نکبت و بدبختی بشـر پایان  خواهد داد توضیح  داده‌ام، اما چرا این مباحث را پیش کشیده‌ام؟ زیرا فقط از این سودی حاصل می‌شـود که به مبانی و اساس دیانت مربـوط است و آدمی‌ را به رهایی از آلام و رنج‌ها و به معرفت عقـل کل و نیروانه هدایت می‌کند.»(جان بی ناس، تاریخ جامع ادیان، ص 214) بودا می‌گوید راه وصول به مقصد و طریقه‌ی نجـات هر سالک همانا تکیه بر نفس و اعتماد به نیروی ذاتی خود اوست که باید به واسـطه‌ی تهذیب و تزکیه‌ی باطن، از آن خلاصـی پیدا کند. درحقیقت، در مذهب او انسان مورد توجه قرار گرفته است، از این‌روی می‌توان گفت که اساس مـذهب بودا انسان محوری است نه خدا محوری. و در این آیین نامی از خالق هستی برده  نمی‌شود.(بانک جامع جنبش‌های نوظهور، ص 214)

پی‌نوشت:
جان بی ناس، تاریخ جامع ادیان، تهران، نشر علمی و فرهنگی، 1392.
بانک جامع جنبش‌های نوظهور، مرکز تحقیقات قائمیه، نشر موسسه‌ی قائمیه، 1385.