زئوس می‌گوید: چون روح را کسی تجربه نکرده پس نیست! و همه مشکلات روانی کاملا مادی و فیزیکی هستند! آری این است بزرگ‌ترین مغلطه خداناباوران که اثبات مادی برای مجرد می‌طلبند. آن‌ها غافل‌اند از این‌که انسان علاوه بر حواس پنج‌گانه، قوه‌ای به نام «قوه عاقله» دارد که می‌تواند وجود ماورای طبیعت را با ده‌ها دلیل محکم اثبات نماید.

زئوس می‌گوید: کوروش در منشور خود گفته همه مردم در پرستش خدای خود آزادند. باید گفت: طبق قانون منطقی اجتماع ضدین محال است. خدا پرستی و بت پرستی ضد هم‌دیگر هستند؛ احترام به بت پرستی، در واقع توهین به یکتاپرستی می‌باشد، و به رسمیت شناختن بت‌ها و خدایان دروغین، بی احترامی به خدای یگانه است؛ چگونه ممکن است انسان در آن واحد هم یکتاپرست باشد و هم دوست‌دار و مدافع بت‌پرستی؟

زئوس می‌گوید: عامل به وجود آمدن داعش، طالبان، و جنگ‌های سوریه، یمن و... اعتقاد و باور به منجی است! اما باید گفت: تروریست‌ها و تفکر افراطی، توسط سیاست پلید وهابی-صهیونیستی با حمایت غرب به وجود آمده و آن‌ها عامل این‌همه جنگ و کشتار در منطقه شده‌اند. و هرکسی اگر کمی انسانیت داشته و آزادمَرد باشد به خوبی جبهه حق و باطل را تشخیص داده و به گمراهی نمی‌رود.

زئوس می‌گوید: رعایت حجاب برای کنیزان واجب نیست، نه تنها واجب نیست، بلکه طبق فقه شیعه و سنی باید کنیزان را از داشتن حجاب منع کرد(!) اما با بررسی روایات شیعی که بیشتر آن‌ها مربوط به حجاب در نماز برای کنیزان است، می‌‌توان نتیجه گرفت که کنیزان در پوشش سر و یا نپوشاندن آن آزادند، اگرچه عفاف و پوشش در هر حال برتری و استحباب دارد. همچنین نمی‌‌توان به روایات تنبیه کنیزان در صورت پوشاندن سر، اعتماد چندانی کرد.

تمام دستوراتی که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) وسلم آورده است، قطعاً دارای فوائد و مصالح و مفاسدی است که رهرو را به سعادت و کمال خواهد رساند و هدف از دین و شریعت، آراستگی انسان‌ها به خوبی‌ها و اجتناب از زشتی‌ها است و این هدف با عمل به شریعت به دست می‌آید، حتی اگر افراد فلسفه و حکمت احکام را ندانند. لذا مشروط ساختن اطاعت و پیروی از احکام شرعی، به پی بردن به اسرار و فلسفه احکام، سخنی ناروا و بی‌جا خواهد بود.

زئوس می‌گوید: خداوند فکر می‌کرد تگرگ از کوه‌های یخی در آسمان می‌آید، و این اندیشه عرب جاهلی است(!) اما در جواب زئوس باید گفت: «جبال» «كوه‌ها» در اين آیه از قرآن جنبه كنائى دارد، همان‌گونه كه مى‌گوئيم كوهى از غذا، يا كوهى از علم، بنابراين مفاد آيه فوق اين است كه در واقع كوهى و توده عظيمى از تگرگ به وسيله ابرها در دل آسمان به وجود مى‌آيد، و از آن‌ها بخشى در شهر، و بخشى در بيابان فرو مى‌ريزد، و حتى كسانى مورد اصابت آن قرار مى‌گيرند.