متفرقه
احمد اسماعیل گاطع (مدعی یمانی) در ذیل آیه‌ی 48 سوره‌ی بقره می‌گوید: که آیه‌ی یاد شده مطلق شفاعت را نفی نمی‌کند بلکه شفاعت در هنگام مرگ را نفی می‌کند و می‌گوید هر انسان مومنی لازم است عذاب آن لحظات را بکشد حال آنکه روایات متعددی شفاعت را در آن لحظات ثابت کرده است.
احمدالحسن بصری مدعی‌ست که اغلب روایاتی که درباره قائم صحبت به میان آورده است، مرادشان امام مهدی (علیه‌السلام) نیست؛ بلکه مرادشان شخص احمدالحسن و همان مهدی اول (امام سیزدهم) است، در این نوشتار به اختصار این نظریه مورد بررسی قرار گرفته است.
احمد الخسن مدعی یمانی، در جاهای فراوانی از کتاب‌های خود گفته که رویا و خواب یکی از راه‌های شناخت حجت خداست حال آنکه این راه یقین آور نیست زیرا که برخی از خواب‌ها دروغ هستند و در صورت پذیرش حجیت خواب، دیگر ضرورت به حجت خداوند متعال منتفی خواهد شد.
احمد الحسن در تفسیر آیه 124 سوره‌ی بقره مرتکب اشتباهات متعددی شده از جمله: می‌گوید: مراد از ظالمان در (لا ینال عهدی الظالمین) انبیائی هستند که نتوانسته‌اند اجر اعمال‌شان را مساوی با اجر اعمال پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برسانند حال آنکه امامان شیعه تفسیر دیگری که مخالف با این تفسیر است ارائه کردند که بطلان تفسیر احمد الحسن را به خوبی بیان می‌کنند.
احمد الحسن (مدعی یمانی) در کتاب متشابهات خود گفته که حضرت آدم (علیه‌السلام) قبل از نفخ روح در ایشان چهل سال کنار درب بهشت گذاشته شده بود و ملائکه به همراه ابلیس بر او راه می رفتند و خصوصا اینکه ابلیس بزاق خود را بر جسد حضرت انداخت و آن جایی که بزاق به آن برخورد داشت از آن گل و از بزاق ابلیس سگ خلق شد آیا این اهانتی بس بزرگ نیست؟
طلب مستقیم حاجت از خاندان نبوت (علیهم‌السلام) شرک نیست و آن‌چه که مدعی یمانی تصور کرده اشتباه است زیرا که حضرت سلیمان (علیه‌السلام) که از انبیاء و معصومین است حاجت خود را از دیگران طلب می‌کرد و حق متعال هیچ شرکی را متوجه ایشان نکردند.
احمد الحسن در کتاب متشابهات خود در ذیل آیه‌ی «فویل للمصلین * الذین هم عن صلاتهم ساهون» تهمت‌هایی را نثار عالمان شیعه و خصوصا آیت‌الله سیستانی می‌کند و توقع دارد که کورکورانه او را بپذیرند و علاوه بر آن می‌گوید که ایشان، پیامبر و امیرالمومنین (علیهم‌السلام) را تخطئه کرده است حال آنکه این تهمتی بیش نیست.
احمد الحسن (مدعی یمانی) ادعا دارد که لباس‌هایی که از حضرت آدم (علیه‌السلام) و حوا در اثر خوردن از درخت از آنان گرفته شد تقوا بود نتیجه این حرف اینست که، حضرت آدم (علیه‌السلام) که حجت خدا هستند بی‌تقوا شدند و این اهانتی بزرگ به ایشان است.
احمد الحسن (مدعی یمانی) در کتاب المتشابهات خود در سوال سوم مرتکب اشتباهات فراوانی شده که از جمله معتقد است برخی از بهشت‌ها روحانی (غیر جسمانی) هستند حال آنکه این ادعا برخلاف صریح آیات قرآن و روایات اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) است.
احمدالحسن مدعی است که او تنها کسی است که دعوت به حاکمیت خدا می‌کند و اینرا نشانه‌ایی بر حقانیت خود می‌پندارد، اما با بررسی در این ادعا واضح می‌شود که نه تنهااین ادعا نمی‌تواند دلیل بر حقانیت باشد، بلکه احمدالحسن و اتباعش در چندین جا بر خلاف این مدعا رفتار کرده‌اند.
گزارش‌های تجربه نزدیک به مرگ ترکیبی از خیالات و حقایق است؛ بنابراین به همۀ آن‌چه در این تجربه‌ها دریافت شده، نمی‌توان اعتماد کرد و باید با معیارهای روشن و قطعی به ارزیابی آن‌ها پرداخت.
پیروان فرقه انحرافی احمداسماعیل به هر بهانه‌ی بی دلیلی چنگ می‌زنند تا چهره‌ی علمای شیعه را تخریب کنند، و تا جایی پیش رفته‌اند که حتی اشتباه در درست فهمیدن اسم یک شخص را دلیلی بر دروغگو بودن می‌خوانند.
احمد الحسن (مدعی یمانی) ادعا کرده که مراد از حدیث خدا را با خدا بشناسید یعنی خدا را با امام زمان (علیه‌السلام) بشناسید گرچه راه شناخت خداوند متعال از طریق اهل بیت (علیهم‌السلام) است ولی این معنا خلاف نص صریح روایت است و با کلمات روایت هم‌خوانی ندارد
حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) برخلاف زعم احمد الحسن، نسبت ربوبیت که به ستاره، ماه وآفتاب دادند از باب احتجاج بر مشرکین بوده و از باب اعتقاد نبوده و در عالم دنیا صورت گرفته و آن‌چه که در عالم آخرت اتفاق افتاده دقیقا برخلاف آن‌چه که احمد الحسن نقل کرده است.