بهائیت در عصر حاضر
«نازیلا قانع» گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل و عضو فرقه بهائیت، دین، اقدامات و اعمال دین‌داران و واکنش ایشان به بی‌حرمتی معاندین و منکرین و ... را به عنوان مصادیق نفرت‌پراکنی و خشونت بر مبنای دین تعریف کرد. عملکرد او به خوبی نشان می‌دهد که به عنوان یک بهائی، به دنبال تضعیف باورهای الهی و حمایت از ملحدین و دشمنان ارزش‌های وحیانی است.
خانم «کیت رانسوم کهلر»، از مبلّغ‌های برجسته و عضو ایادیان امر بهائیت در ایران بود که به دستور شوقی افندی، به عنوان فرستاده ویژه بهائیت برای امتیازگیری از شاه، به ایران سفر کرد. خانم «رانسوم کهلر» در مدّت اقامتش در ایران، با رضا شاه مکاتبه داشت و با بسیاری از مقامات بلندپایه ایران دیدار و قول مساعدت از آنان دریافت کرد.
تشکیلات بهائیت به بهانه برخورد با بهائیان، خواستار ایجاد اتحاد جهانی، علیه کشورمان شد؛ اما آنچه از قرائن برمی‌آید، تشکیلات بهائیت به فشار سیاسی و تحریم اقتصادی علیه کشورمان قانع نمی‌شود و بهائیانی مثل «مریم معمارصادقی»، از حمله نظامی علیه ایران نیز سخن گفته‌اند! رفتار امروز بهائیت، بر خلاف نهی از آزادی‌خواهی و اعتراض به حکومت‌ها در تعالیم بهائی است.
یکی از موارد ادعایی نقض حقوق بهائیان در ایران، گذراندن تحصیلات عالی به شرط انکار عقایدشان معرفی می‌شود؛ اما بر فرض وجود چنین شرطی، تشکیلات بهائیت خود اعتراف دارد که بهائیان برای تحصیلات عالی، باید انتساب خود را به تشکیلات صهیونیستی و برانداز بهائی منکر شوند و نیازی به انکار عقایدشان نیست.
تشکیلات بهائیت در بیانیه آذر 1402 خود، ضمن استفاده از بزرگ‌نمایی و دروغ در پوشش اتفاقات ماه‌های اخیر در خصوص بهائیان، جمهوری اسلامی را بهائی‌ستیز معرفی می‌کند. این در حالی است که تشکیلات بهائیت، با کشاندن اتباعش به تقابل با حکومت و قانون‌شکنی، خود مقصر برخوردهای حداقلی صورت گرفته با بهائیان است.
در بیانیه ضدایرانی 13 آذر 1402 بهائیت، ادعا شده که اکثر بازداشتی‌های اخیر در ایران، زنان هستند؛ چرا حکومت، با دستگیری مادران بهائی، آنان را از فرزندانشان جدا می‌کند؟ باید پرسید که چرا تشکیلات بهائیت با اصرار به تبلیغ حداکثری و فعالیت سازمانی، آن هم سازمانی که به دنبال براندازی در ایران است، مادران بهائی را از فرزندانشان جدا و به اقشار آسیب‌پذیر بهائی صدمه می‌رساند؟
تشکیلات بهائیت در روزهای گذشته، خبر از بازداشت یک مربی یوگای بهائی و بسته شدن صفحه اینستاگرامی او خبر داد و این اقدام را به خاطر عقاید او دانست. با تأملی در سیاست‌های تبلیغی بهائیت از چهل سال پیش تاکنون درمی‌یابیم که فرقه بهائیت، تبلیغ غیرمستقیم و درآمدزایی از تبلیغ را جایگزین تبلیغ مستقیم و ممنوع خود کرده است.
پیام اخوان، وکیل و حقوقدان ایرانی - کانادایی است که در سال 1975 به کانادا مهاجرت کرد. این عضو فرقه بهائیت، عضو دیوان داوری دادگاه لاهه و از پایه‌گذاران «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» در نیویورک بوده است. پیام اخوان با نفوذ در مجامع حقوقی جهانی، نقش بسزایی در افزایش فشارهای بین‌المللی به بهانه حقوق بشر، علیه ایران دارد.
سایت رسمی بهائیان بحرین، از حمایت‌های پادشاهی این کشور از رشد برنامه‌های خود در بحرین تشکر کرد. اما آل خلیفه نمی‌داند که با میدان دادن به جاده صاف کن روابط با اسرائیل در کشور خود (که از قضا رویای رسیدن به حکومت بر جهان را دارد)، به مسیری پای خواهد نهاد، که پایانش غرق و هلاک است.
تشکیلات بهائیت با پشتیبانی آمریکا، این روزها در تلاش است تا با ادعای نقض حقوق بهائیان در ایران (به خاطر دستگیری چند متهم بهائی)، بخشی از فشارهای جامعه جهانی و افکار عمومی را از رژیم کودک‌کش، رفع و به ایران منتقل کند.
گروه مادران پارک لاله، مدعی شد در سال‌های اخیر که اعتراض بهائی‌ها بیشتر و علنی‌تر شده، شاهد افزایش دستگیری آنان هستیم؛ اما افزایش اعتراضات بهائیان به معنای زیرپا گذاشتن دستورات دینی خودشان است. به علاوه، بر اساس آمارهایی که از اخبار بهائیت نسبت به دلایل بازداشت این افراد به چشم می‌خورد، جاسوسی، فعالیت سازمانی، تبلیغ تبشیری و ... بوده است.
یکی از نشانه‌های شباهت و اشتراک بهائیت و صهیونیست، مخفی‌کاری با هدف نفوذ و استیفای اهداف سلطه طلبانه آنها است. از زمان کنفرانس بال در سال ۱۸۹۷م تا سال ۱۹۴۲م، صهیونیست‌ها به جای کلمه «کشور»، عبارت «کانون یهود» را به کار می‌بردند تا حساسیتی ایجاد نشود. بهائیت هم هدف حکومت‌‌خواهی خود را پنهان می‌کند و در پوشش سازمان‌های خیریه و مردم نهاد وارد می‌شود.
بهائیت و صهیونیست، بر خلاف ادیان الهی که پیروی از آنها به وسیله باور قلبی و اقرار زبانی ممکن است، از ساختار تشکیلاتی و سازمانی بهره می‌برند. این دو جریان به وسیله راهکار مشابه، در کشورهای مختلف نفوذ کرده تا در زمان مقتضی، به ملّت‌ها حکمرانی کنند..
.یکی از راهبردهای مشترک یهود و بهائیت، استفاده از شگرد مظلوم‌نمایی برای توجیه جنایات تاریخی و پیشبرد اهدافشان در جامعه است. رهبران بهائیت از ابتدا سعی کردند تا پا در جای پای مظلومیت ساختگی و تاریخی یهود بگذارند.