یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به‌ خوبی روشن است که اینها جز مزخرفات چیزی نیست.»

در روایات پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، فضایل اهل بیت به صورت روشن و هویدا بیان شده است، برخی از بزرگان سلفی که بغض اهل بیت، ریشه در مکتبشان دارد، چاره‌ای در کتمان این حقایق ندارند؛ مثلاً روایتی که طبری در مورد زنانی که به کمال رسیده‌اند را از قول او نقل می‌کنند، ولی قسمتی از آن را بدون اینکه کسی متوجه شود، حذف می‌کنند.

از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.

وهابیت با نقاب اسلامی و تلاوت قرآن مجید در جامعه اسلامی حضور دارند ولی طبق فرمایش پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بهره‌ای از قرآن نمی‌برند و این تلاوتها تاثیری در اعماق وجود ایشان ندارد.

وهابیت ادعا دارند که با اهل سنت برادرهستند و شیعه دشمن مشترک آنهاست. اما با مراجعه به سخنان عالمان وهابی مشاهده می‌شود که وهابیت شیعه و سنی را تکفیر کرده و مشرک خطاب می‌کنند! اکنون چگونه ادعای برادری با اهل سنت را دارند!

بحث توحید یکی از اساسی ترین مباحث پس از ظهور اسلام است و این کلمه در حقیقت شالوده دین اسلامی است که پیامبر در آن مدتی که به رسالت برگزیده شد و به خاطر آن مورد اهانت و تحقیر و شکنجه قرار گرفت صورت پذیرفت، چرا که این کلمه توحید در سرزمینی منتشر گردید که مردمان آن بجای خداوند یکتا بت پرست بودند و در بت پرستی هم به ان اقرار و اصرار هم داشتند و در نهایت با فراگیر شدن دین مبین اسلام بت پرستی از سرزمین حجاز برچیده شد. اما در میان مذاهب اسلامی در دهه های بعدی اختلاف در مصادیق و مفهوم آن به شدت رواج گرفت